Mijn 30 jaar oude wereldrecord 'geen goed teken voor de atletiek' - Edwards

"Ik denk niet dat het een goed teken is voor de atletiek als sport als je een record hebt dat 30 jaar standhoudt."

Jonathan Edwards is trots op zijn wereldrecord hink-stap-springen, maar tegelijkertijd ook verrast door het feit dat nog niemand de 18,29 meter heeft overtroffen die hij op 7 augustus 1995 liep tijdens de wereldkampioenschappen in Göteborg.

"Als je denkt aan alle ontwikkelingen op het gebied van sportwetenschap, voeding, trainingsmethoden en al die dingen, denk ik niet dat dit per se bijdraagt aan een gezonde en bloeiende sport, eerlijk gezegd", vertelde Edwards, de enige Britse wereldrecordhouder op het gebied van atletiek in regelmatig betwiste onderdelen, aan BBC Sport.

Misschien bagatelliseert dat zijn eigen prestatie. Slechts zeven andere mannen in de geschiedenis hebben de grens van 18 miljoen gepasseerd.

Maar als u van mening bent dat records er zijn om gebroken te worden, waarom staat dit record dan nog steeds?

Toen Edwards bij het Ullevi-stadion in Göteborg aankwam, had nog nooit iemand hoger gesprongen dan 18 meter bij 'legale' windomstandigheden.

Binnen de eerste twee rondes van de competitie was het hem al twee keer gelukt.

Hij landde over de meetlat met zijn eerste rondesprong van 18,16 meter en voegde ongeveer 20 minuten later nog eens 13 centimeter toe aan het record, wat neerkomt op een van de beste prestaties in de Britse atletiek.

Dat jaar was hij de atleet in vorm van het onderdeel en arriveerde hij in Zweden als wereldrecordhouder. Hij sprong 17,98 meter, waarmee hij het vorige record van de Amerikaan Willie Banks met één centimeter verbeterde. Ook had hij de langste sprong in de geschiedenis op zijn naam staan: 18,43 meter, geholpen door de wind.

Hij heeft zichzelf altijd omschreven als een sprinter, en niet als een springer. Hij vergeleek zijn contact met de grond tijdens de hink-stap-springfases met een kiezelsteen die over het water glijdt. Met zijn 71 kg was hij ook lichter dan veel andere atleten.

Dat seizoen had hij zijn techniek aangepast en was hij overgestapt op een beweging met twee armen, in plaats van een afwisselende armbeweging. Volgens hem zorgde dat ervoor dat hij in alle fases "zo goed in balans" was.

Toch was hij er niet bepaald gerust op. Hij gaf toe dat hij op het vliegveld van Göteborg een zonnebril had gekocht om zijn ogen te bedekken tijdens de warming-up, zodat zijn concurrenten "de angst niet zouden zien" die hij had.

Wat zijn rivalen zagen, was heel anders.

"Tijdens onze trainingen bestudeerden we dag in dag uit de video's van Edwards", zei Jerome Romain, die de bronzen medaille won in Göteborg. "Het was gewoonweg opmerkelijk wat hij deed."

De zilverenmedaillewinnaar Brian Wellman gelooft dat Edward het record heeft gevestigd omdat "hij de meest efficiënte hink-stap-springer was die er was".

Edwards is ervan overtuigd dat hij nog steeds het wereldrecord hink-stap-springen in handen heeft, omdat de atletiek de professionalisering van de sport niet heeft bijgehouden. Hierdoor kiezen getalenteerde jonge atleten vaker voor andere sporten, omdat ze daarmee meer geld kunnen verdienen.

"Het biedt niet dezelfde beloningen als andere sporten", zei hij.

"Als je een getalenteerde jongeman bent, zou je niet per se voor atletiek kiezen. Je zou zeker geen veldsportevenement kiezen waar de beloningen minder zijn dan op de baan."

Toen viervoudig Olympisch kampioen Michael Johnson dit seizoen de Grand Slam Track oprichtte, waarbij atleten bij elke wedstrijd strijden om een hoofdprijs van $ 100.000 (£ 75.125), waren de disciplines beperkt tot baanraces.

Ook de investeringen in de sport nemen af. Zo heeft UK Sport de financiering van atletiek voor de tweede opeenvolgende Olympische cyclus stopgezet . Vorig jaar kondigde het bedrijf aan dat UK Athletics 8% minder zou krijgen voor de Olympische Spelen van 2028 in Los Angeles dan voor die van 2024 in Parijs.

Volgens England Athletics is ook de deelname aan atletiek afgenomen en haken steeds meer jongeren af.

Drie van de vijf langst bestaande wereldrecords voor mannen in de meest betwiste onderdelen zijn sprongen: de records hoogspringen, verspringen en hink-stap-springen werden allemaal gevestigd tussen 1991 en 1995.

Toch is de technologie sindsdien vooruitgegaan, ook op het gebied van schoenen.

Edwards denkt echter dat de koolstofvezelplaten in de hedendaagse hardloopschoenen de hardlopers niet echt helpen, in tegenstelling tot de hardloopevenementen waarbij voortdurend records worden gebroken.

"Ik vraag me af of een koolstofvezelplaat de intensiteit van de impact aankan en daarnaast nog iets kan bieden bij de rebound. Want dat is volgens mij wat we op het circuit zien.

"Je ziet atleten die daadwerkelijk een veereffect ervaren, en daarom zie je soms dat je dat krijgt. Maar de krachten zijn zo extreem bij hink-stap-springen, verspringen en zelfs hoogspringen, wanneer mensen afzetten, en ik weet niet zeker of dat soort trampoline-effect dezelfde impact kan hebben."

Dr. Tom Allen, expert op het gebied van sporttechniek aan de Manchester Metropolitan University en Visiting Erskine Fellow van de University of Canterbury, is het ermee eens dat de schoenen weliswaar zorgen voor een betere loopefficiëntie, maar dat de impact van de schoenen op springonderdelen "waarschijnlijk klein of verwaarloosbaar" zal zijn.

De dichtstbijzijnde die iemand bij het record van Edwards in de buurt kwam, was 10 jaar geleden, toen de Amerikaan Christian Taylor 18,21 meter sprong.

De hoogste afstand ter wereld is dit jaar 17,80 meter, terwijl de Olympische gouden medaille van vorig jaar werd behaald met 17,86 meter.

"Hij [Edwards] kan even op adem komen," zei Romain. "Dit is geen gemakkelijke opgave, dat zeg ik je."

Edwards zegt dat hij niet weet hoe hij zich zal voelen als zijn record sneuvelt.

"Het is al zo lang een deel van me," zei hij. "Eigenlijk zou het leuk zijn als het zo doorging."

"Het zou een mooie begrafenis zijn [als er] iets verderop in het gangpad was - 18,29 m."