Ferrari 12Cilindiri Spider: 830 beygir gücünde ama başınızın üstünde bir çatı yok

Zamanla bir sürü motorla karşılaşıyorsunuz. Bir silindirden 16 silindire kadar, iki zamanlı, dört zamanlı, Wankel, benzinli, dizel, gazlı, hidrojenli, elektrikli. Her şey mümkün. Ama biri var ki en tepede. Daha güçlü, daha karmaşık, daha gürültülü olanları da var.

Ama sadece bu. Ferrari'nin V12'si. Altı buçuk litre, 65 derecelik banka açısı, titanyum biyel kolu, rocker kolu. 830 beygir, maksimum 9.500 d/d. Maranello markasını koşulsuz sevmek zorunda değilsiniz, ancak F140HD'yi sevebilirsiniz. Tamamen kendisi. Mermer benzeri anıtsallığı olmayan, özgürce emilen bir anıt. Sadece muhteşem görünmüyor, aynı zamanda öyle de hissettiriyor. Saf ve güçlü, yalnızca hava, süper, ateş ve alevin küçültülmüş lake kızıl kafalarında birleşmesiyle.

Diğer motorlar yapay solunuma veya elektrik desteğine güvenirken, bu motor geleneği sürdürüyor. Çok fazla hacim ve çok sayıda silindir, hızlı tepki, bol tork, muazzam devir keyfi ve güç anlamına geliyor. Bunu tarif edemezsin, yaşaman lazım. İşe koyulunca her şey yerli yerine oturuyor. Ayakta doğal his, kulakta inanılmaz ses, denge duyusundan gelen rahatsız edici sinyaller, en geç sağ ayak zemine doğru alçaldığında ve devir göstergesi 7.000'i geçtiğinde. 9.500 devir/dakika Ne deneyimdi ama! Daha öncesinde, orta aralıkta ileriye doğru hareket ediyor; 2500 devir/dakikadan itibaren hatırı sayılır miktarda Newton metre üretiyor ve bu güç, arka akstaki sekiz ileri çift kavrama aracılığıyla 315 Michelin'lere iletiliyor. Küçük bir parantez: Bu bir fanboy yazısı değil, boğaları, Stuttgart atlarını, yıldızları, pervaneleri ve jaguarları da onaylıyorum. Yine de bu motor övgüyü hak ediyor.

Hele ki bunu büyük bir coupe'ye yerleştirmişlerse. Pardon, şimdi de üstü açık arabada. Ferrari 12Cilindri, Spider'larına bundan daha iyi bir isim veremezlerdi çünkü önemli olan iki şey bunlar. Motor ve üstü açık sürüş. Ama aradaki dinlenme de o kadar kötü değil. 4,70 metre uzunluğundaki alüminyum iki kişilik araç, Daytona 365 GTB/4 Spyder'ın ruhunu başarıyla yansıtıyor. Miami Vice'ın 80'lerin sonundan beri yaydığı bir şeydi ama aslında öyle değildi. Ama bu başka bir hikaye. 12Cilindri sahte değil, diğer ortadan motorlu ve uzun kaputlu spor otomobillere göre cesur, net ve havalı görünümlü bir alternatif. Sivri burundan arkaya doğru iki adet açık veya kapalı başlıklı. Ferrari, bayat optik folkloru bir kenara atarak, tutarlı ön-orta motor düzeni ve son teknoloji ürünü geleneksel bir süper otomobil motoruyla bir Spider sundu.

Araba kullanırken bunu hemen hissediyorsunuz. İçeriye girdiğiniz andan itibaren kendinizi evinizde hissediyorsunuz, Ferrari 12Cilindri sizi korkutacak kadar kötü bir çocuk değil. Bir iki turdan sonra bu durum netleşiyor. Dengeli ağırlık dağılımını (%48 ön, %52 arka), ekstra çapraz bağlantıya sahip daha da sert alüminyum şasiyi, arka tekerlekleri ayrı ayrı kontrol edebilen dört tekerlekten yönlendirmeyi, elektronik kontrollü frenden SSC 8.0 drift açısı kontrolüne kadar kapsamlı ve dikkatlice uygulanmış elektroniği yola çıktığınız anda hissedebiliyorsunuz. Bunları yavaş yavaş zorlayarak deneyimlemek. Coupe'deki gibi iki acil durum koltuğu yerine artık arkada açılır tavan için yer açılan bir kabinde. Her zamanki gibi, ön taraftaki iki yolcu, ortadaki tünelle ve aynı zamanda ortada paylaşılan bir ekran sunan ancak bunun dışında sürücü ve ekibine kendi ekranlarını atayan kokpit tasarımıyla kesin bir şekilde ayrılmış durumda.

Sürücü 12 silindirli motoru öncelikle direksiyon simidi aracılığıyla kontrol ediyor. Başka nasıl? Elbette direksiyonla ilgili, ancak Ferrari her zamanki gibi ışıklara, sinyallere, sürüş dinamikleri kontrolüne ve bilgi-eğlenceye de odaklanıyor. Fiziksel unsurlar iyi olduğu sürece kapasitif tuşlar ise kullanımı zor ve bir süper spor otomobile yakışmayan özellikler taşıyor. Koltuklar, vücut şekline ve kişisel tercihlere bağlı olarak "evet lütfen"ten "hayır teşekkürler"e kadar değişen görüşlerle karışık bir yapıya sahip. Opsiyonel Burmester sistemi ise 1.600 watt gücünde ince çözünürlüklü müzikler üretirken, gerektiğinde motor ve rüzgar sesini de bastırabiliyor.

Direksiyon ve yol tutuşu da tek sesle konuşuyor. Sürüş moduna bağlı olarak geri bildirimden el torkuna, çeviklikten dengeye kadar burada herkese uygun bir şeyler var. Motordan bahsetmeye gerek yok zaten, her şeyden önce daha kısa vites oranıyla daha da çevik hale getirilmiş. Sadece sekizinci vites, verimlilik nedeniyle daha uzundur. Zaten hardtop açıldığında (45 km/s hıza kadar 14 saniyede) bu incir yaprağı rüzgarda uçuşup gidiyor.

Şimdi örümcek zamanı. Arka cam hava akımını istenildiği gibi düzenlerken, tümseklerdeki açıklıklar türbülansı azaltıyor. Aerodinamik genel olarak: Alt gövdedeki kanatçıklar, hava girişleri ve çıkışlarından, gövde üzerindeki spoyler ve kanatçıklara kadar her virajda yardımcı oluyor ve bunlar 60 ila 300 km/s arasındaki hızlarda her zaman doğru yere basma kuvvetini garantiliyor. Bunun altında ve üstünde, yani maksimum 340 km/saat hıza kadar, düşük hava direncini ve zarif bir çizgiyi garantiliyorlar.

Ve sürüşü de görünüşü kadar zarif. V12'yi dinamik ve konforlu bir klasik olarak konumlandıran Ferrari'nin niyeti bu, Maranello'da ise sert sporun sorumluluğunu başkaları üstleniyor. Ferrari 12Cilindri Spider, yorucu süper otomobil egzotizminden kaçınıyor, ancak ağaç köklerinin oluşturduğu yolları bile düzelten mükemmel süspansiyonuyla ve aracın nerede olduğunu her zaman söyleyen geri bildirimiyle etkileyici. Bazen yol yüzeyi bir virajda üç kez değişir, ön tekerlekler ve arka aks sizi tam olarak ayakta tutar. Daha hızlı gitmek istiyorsanız, sorun değil, olası tutuş her an tam olarak tahmin edilebilir. Ardından, seçilen sürüş moduna bağlı olarak olası savrulma açılarını izleyen Kayma Açısı Kontrolü de dahil olmak üzere elektronik sistemler geliyor. Sonuçta V12'de salıncak kolları, titanyum biyel kolları ve iyon akımı kontrolünün bir işlevi olması gerekiyor.