Çarpıcı ön kısım: 1900 Berlina, onlarca yıl boyunca Alfa Romeo'nun yüzünü şekillendirdi

1950 Alfa Romeo 1900, Milanolu markanın seri üretime giren ilk Berlina'sıydı. Her şeyden önce, Alfa 1900, crossover'lar devralmadan önce mevcut Giulia'ya kadar uzanan şık, güzel ve hızlı sedanların bir serisinin kurucusudur.

Alfa Romeo, Formula 1'de Ferrari'den daha mı hızlıydı ve aynı zamanda Jaguar, BMW veya Mercedes'in sportif dört kapılı otomobilleriyle aynı seviyede miydi? Bu hikaye, Alfa'nın Tipo 158/159 tek koltuklu otomobilleriyle ilk F1 dünya şampiyonluk unvanlarını elde ettiği ve çığır açan modern Alfa 1900'ün reklam sloganının ilan ettiği gibi "yarışları kazanan aile otomobili" olarak sansasyon yarattığı 1950'de başladı.

Gerçekten de, 1900 Berlina, savaş sonrası ilk on yılın en öfkeli İtalyan günlük otomobillerinden biriydi ve motor sporları kupaları topluyordu: Mille Miglia, Spa-Francorchamps veya kötü şöhretli Carrera Panamericana olsun, Milanese sedanı herkesin bildiği bir isimdi. Ancak her şeyden önce, bu bella Berlina ile Alfa Romeo, 1900'ün İtalyan şirketinin montaj hattında üretilen ilk modeli olması nedeniyle, küçük seri üretimden seri üretime geçiş yaptı.

1900'lerin ön ızgarası, yeniden tasarlanan Baffi'siyle, bir bıyığı andıran belirgin hava girişleriyle yeni bir pazar segmentine girişini işaret ediyordu. Büyük Scudetto ile birlikte, Alfa'nın yüzünü tanımladılar. Alfa hayranları için bu, şu anki Giulia'nın, şu anki son Berlina'nın da devam ettirdiği, kalp atışlarını hızlandıran bir ön tasarımdır.

1900'ün motoru orijinaldi

Alfa, 2024'te, İtalyan otomobil anları için yalnızca 61.000 civarında araç sattı ve bu, Infiniti ve Jaguar arasında, küresel premium markalar sıralamasında 13. sıraya yerleşmeye yetecek kadardı. BMW 2,2 milyon adete ulaştı. Ancak VW Group CEO'su Ferdinand Piëch'in bir zamanlar, marka koleksiyonuna entegre etmeyi çok istediği Anonima Lombarda Fabbricca Automobili (Alfa) için hayranlıkla söylediği gibi: "Bir model yeter ve herkes markaya tekrar inanır. Bunu yalnızca Alfa Romeo yapabilir."

1990'ların sonlarında, satışları artıran Alfa 156 sedan'dı; bugün, satışları artıran küçük Alfa Junior gibi crossover'lar. Quadrifoglio'nun yanlarında olduğu Nürburgring'de rekor süreler elde eden mevcut Giulia, yakında crossover tasarımlı bir halef için yol açabilir. Alfa Romeo'nun büyük spor sedanının gövde şekline verdiği ad olan "Bella Donna da Milano"ya veda mı? İşte markanın 1950'den bu yana tüm amiral gemilerine bir bakış.

Savaşın sona ermesinden sadece beş yıl sonra, efsanevi motor sihirbazı Orazio Satta Puglia'nın önderliğinde geliştirilen 1900 serisi, tüm modern Alfa'lar için bir ölçüt olarak ortaya çıktı. Stili tanımlayan bir ponton tasarımında kendi kendini destekleyen bir gövde, ön aksta bağımsız çift salıncaklı süspansiyona sahip öncü bir şasi mimarisi ve yüksek performanslı güvenilir dört silindirli motorlarla Alfa 1900, rakiplerinin çoğunu geride bıraktı.

Savaş sonrası bir rüyanın gerçekleşmesi

85 kW/115 bg'lik en sportif Berlina 1900 ti Super, 180 km/sa (112 mph) hıza bile ulaşıyordu; 74 kW/100 bg'lik V8 motorlu BMW 502 sürücülerinin sadece hayal edebileceği bir şeydi bu. Ve Alfa 1900'ü dört kapılı olarak istemeyenler, Touring, Zagato ve Pininfarina'dan çarpıcı derecede güzel coupe'ler ve 1900 Matta arazi aracı, üstü açık arabalar ve bir station wagon dahil olmak üzere yaklaşık 30 diğer gövde stili arasında seçim yapabiliyordu.

1950'lerin sonunda, savaş sonrası refah ve araba sahibi olma hayali giderek daha fazla Avrupalı ​​için gerçek oldu. Alfa Romeo, kompakt Giulietta adlı yeni bir giriş seviyesi modeli tanıttı. Portföyün diğer ucunda, lüks Berlina'lara yönelik trendi karşılamak üzere tasarlanan Alfa 2000, 1957'de tanıtıldı. Trapezoid bir şekle, bol miktarda kroma ve bir miktar kuyruk yüzgecine sahipti. Sadece kaputun altında, Alfa 1900'den tanıdık dört silindirli motoru barındırdığı için hiçbir sürpriz yoktu. Berlina yeterli statüyü taşıyordu - sonuçta, Jaguar, Benz ve benzerlerinden önemli ölçüde daha pahalıydı - ancak: Dört silindirli bir motor için çok fazla para, birçok kişi tarafından düşünüldü ve böylece Alfa büyümesinin sınırlarını öğrendi.

1962'de gelen biraz daha basit Alfa 2600, 95 kW/130 hp altı silindirli bir motora sahipti, ancak yine de daha az sıklıkta sipariş edildi: yılda 300'den az müşteri, Mercedes 250 SE veya Jaguar Mark II'ye bu İtalyan alternatifini tercih etti. En azından Alfa 2000, Güney Amerika'da lisanslı üretime ulaştı ve zarif, Touring gövdeli Alfa 2000 ve 2600 Spider modelleri zengin ve ünlüler arasında o kadar popülerdi ki sedanların üretim sayılarını çok aştılar. 2600 Sprint ve 2600 SZ coupé'ler daha da başarılıydı: 7.000'den fazla Alfisti, bu iki kapılı modelleri Bertone veya Zagato kaplamasıyla sipariş etti.

Bertone ayrıca büyük Alfa'ları sosyal tırmanıcılar için arzu edilir hale getiren kişiydi. Milanolu şirket 1962'de kompakt Giulia spor sedan ile rakiplerinin etrafında dönmeye başladıktan sonra, Giulia'ya dayanan şık ve zarif Alfa 1750, 1968'de altı santimetre daha uzun dingil mesafesiyle yaratıldı. Bu dört silindirli motor, çok sayıda yuvarlak saat ve ahşap kakma içeren klasik kokpit düzeniyle toplulukta yankı uyandırdı. 100.000'den fazla uzman, BMW 2000'in yanı sıra Peugeot 504 ve Volvo 144 ile rekabet eden Berlina'yı satın aldı. İtalyanlar, katalitik konvertörle ABD kadar uzaklarda satılan 1971 makyajlı Alfa Romeo 2000'in 90.000 ünitesini daha sattı.

Giulia başarı hikayesini sürdürüyor

1972 Münih Olimpiyat Oyunları'ndan kısa bir süre önce, büyük Berline'ler arasında en çok satan model Scudetto adı altında piyasaya sürüldü: Alfetta, BMW 5 Serisi'ne (E12) rakip oldu ve transaks tasarımıyla (Formula 1'deki tek kişilik araçlarda olduğu gibi, motor önde, şanzıman ve diferansiyel arka aksta) 1984'e kadar 479.000 adetlik satış rakamına ulaştı.

1973'ün başlarında, yeni bir altı silindirli Berlina'nın Alfa serisini taçlandırması gerekiyordu, ancak petrol krizi ve politik sorunlar Alfa 6'nın lansmanını 1979'a kadar erteledi - bu zamana kadar, 2,5 litrelik V6'lı artık eskiyen model modası geçmişti. Sadece 12.000 Direttori e Ministri bu lüks sınıfı tercih etti. 1984'te piyasaya sürülen Alfa 90 daha başarılıydı. Alfetta mimarisini kullanıyordu ancak diğer şeylerin yanı sıra Alfa 6'nın müthiş V6'sına güveniyordu.

Sadece üç yıl içinde 56.000 Alfa 90 üretildi, ardından Pininfarina tarafından tasarlanan zarif Alfa 164 devraldı. Fiat (Croma), Lancia (Thema) ve Saab (9000) ile işbirliği içinde geliştirilen, 1997'ye kadar üretilen bu dört kapılı model, 1990'ların en ikonik iş arabalarından biridir: Alfa aniden tekrar avangard oldu ve yaratıcı zihinlere ve sanatçılara hitap etti. 270.000 adet satan Alfa 164'ü, güzel figürüne ve Walter de Silva tarafından tasarlanmasına rağmen İtalya dışında bir niş oyuncu olarak kalan ve 2007'de yenisi üretilmeden üretimi durdurulan dinamik Alfa 166 izledi.

2005'te, en azından orta sınıf sınıfında, dinamik berlines geleneğini sürdürmek Alfa 159'a kalmıştı, 2015'te piyasaya sürülen mevcut Giulia, Tifosi'nin Alfa'da sevdiği her şeye yeni bir hayat verdi: arkadan itiş, rekor kıran yarış pisti turları ve güçlü yanmalı motorlar. Dört kapılı notchback'ler modası geçmiş durumda, ancak geleneksel duygular şart: Bu yüzden bir sonraki Giulia yalnızca elektrikli olmayacak.