Pato O'Ward wygrywa z Toronto, zmniejszając przewagę Alexa Palou o 30 punktów

Pato O'Ward z zespołu Arrow McLaren nie jest jeszcze gotowy na oddanie tytułu mistrza NTT INDYCAR SERIES.

Kierowca Chevroleta McLaren nr 5 Arrow osiągnął ten sukces w niedzielnym wyścigu Ontario Honda Dealers Indy Toronto, wygrywając swój drugi wyścig w ciągu ośmiu dni. Lider serii Alex Palou z Chip Ganassi Racing zajął 12. miejsce.

Palou rozpoczął weekend z 129-punktową przewagą nad O'Wardem, największą przewagą lidera, jaką kiedykolwiek zanotowano w tym systemie punktowym w tym sezonie. Jednak 30 punktów wyparowało na Exhibition Place, zmniejszając ich stratę do 99 punktów na cztery wyścigi przed końcem.

Zwycięstwo w wyścigu może być warte aż 54 punkty.

„O rany, nie mogę powiedzieć, żebym się tego (zwycięstwa) spodziewał” – powiedział O'Ward. „Ale przez cały weekend czułem się świetnie na (głównych) oponach. Mieliśmy tylko problem z uruchomieniem opon zapasowych w kwalifikacjach. Niestety, to właśnie te opony trzeba przełożyć.

„Ale wiedziałem, że mam pod sobą świetny samochód, którym mogę się ścigać, i (załoga) świetnie wykorzystała tę strategię”.

To zwycięstwo było pierwszym zwycięstwem O'Warda w Toronto i dziewiątym w całej serii. Wyścig rozpoczął z 10. pozycji, ale czuł, że szczęście mu sprzyja, gdy ptak zrzucił nieoczekiwany prezent na samochód i członka załogi podczas porannego treningu.

„To będzie dobry dzień i taki był” – powiedział meksykański kierowca. „Cieszę się z całego zespołu. Nigdy nie spodziewałem się, że w Toronto pójdzie mi tak dobrze, bo to był dla nas najtrudniejszy tor w historii”.

Na podium oprócz O'Warda stanęli dwaj kierowcy, którzy zdobyli decydujące o sezonie miejsca. Drugie miejsce zajął Rinus VeeKay (nr 18 askROI Honda) z Dale Coyne Racing, a trzecie Kyffin Simpson (nr 8 Journie Rewards Chip Ganassi Racing Honda) z Chip Ganassi Racing. VeeKay zdobył piąte podium w karierze, ale pierwsze od wyścigu w Barber Motorsports Park w 2022 roku. Simpson zdobył to prestiżowe miejsce po raz pierwszy w ciągu dwóch lat w serii.

Zdobywca nagrody NTT P1, Colton Herta (nr 26 Gainbridge Honda), który wygrał zeszłoroczny wyścig, zajął czwarte miejsce, prowadząc grupę kierowców Andretti Global. Marcus Ericsson (nr 28 Delaware Life Honda) i Kyle Kirkwood (nr 27 Silver Gold Bull Honda) zajęli odpowiednio piąte i szóste miejsce.

To był wyścig z różnymi strategiami. O'Ward miał przewagę, startując z kompletem mniej korzystnych, alternatywnych opon Firestone Firehawk i udało mu się je zdjąć na postoju tuż przed żółtą flagą na 3. okrążeniu. W związku z tym musiał używać tego kompletu tylko przez większą część dwóch okrążeń z zieloną flagą i chociaż zmusiło go to do zastosowania strategii trzech postojów, był w stanie przejechać resztę trasy na podstawowej mieszance.

Palou wystartował z drugiego miejsca, a on i jego kolega z zespołu Chip Ganassi Racing, Scott Dixon, byli jednymi z nielicznych startujących z pozycji startowych. Biorąc pod uwagę zróżnicowanie i długość okresów bezpieczeństwa w pierwszej połowie wyścigu, strategia ta miała duże szanse na powodzenie. Ostatecznie jednak się nie sprawdziła, ponieważ obaj kierowcy CGR spędzili ostatni odcinek w połowie stawki. Dixon zajął 10. miejsce w samochodzie Honda nr 9 PNC Bank Chip Ganassi Racing.

„Cóż, wybrałem strategię, więc to właśnie dzisiaj popełniliśmy błąd” – powiedział Palou. „Naciskałem na tę strategię. Myślałem, że da nam to największą szansę na zwycięstwo. Chciałem być z przodu, żeby uniknąć korków.

„Szczerze mówiąc, (takie dni) się zdarzają. Wiedzieliśmy, że to będzie ryzykowna strategia, zamiast zaczynać od zmian. To jakoś działało. Udało nam się stworzyć dużą przewagę po pierwszej żółtej kartce, ale dziś to nie wystarczyło. To nie był nasz dzień.”

Palou wciąż ma powody do optymizmu. Z czterech wyścigów pozostałych w kalendarzu, wygrał po dwa na każdym z dwóch kolejnych torów drogowych: WeatherTech Raceway Laguna Seca (2022 i 2024) oraz Portland International Raceway (2021 i 2023). O'Ward wygrał zeszłoroczny wyścig na torze The Milwaukee Mile, gdzie odbędzie się trzeci z czterech finałowych wyścigów sezonu.

Połączenie różnych strategii dotyczących opon i ciasnych warunków panujących w Toronto wokół 11-zakrętowego, 1,786-milowego toru ulicznego stworzyło mnóstwo akcji, a na każdym zakręcie dochodziło do pewnego stopnia kontaktu. Był to prawdopodobnie najbardziej emocjonujący z czterech wyścigów ulicznych w tym roku – zanotowano 226 wyprzedzeń na torze (najwięcej od 2014 roku) i 201 wyprzedzeń w walce o pozycję (najwięcej od 2019 roku). Oba wyniki plasowały się na czwartym miejscu w klasyfikacji generalnej wyścigów na ulicach śródmieścia tego miasta w Ontario.

W samym środku akcji często znajdował się Team Penske, którego trudny sezon trwał nadal. Najpierw, po pit stopie, oderwała się lewa tylna nakrętka koła w samochodzie Scotta McLaughlina, wpychając Chevroleta nr 3 Gallagher Insurance Team Penske w ścianę zakrętu nr 2.

Następnie Josef Newgarden i jego Chevrolet nr 2 PPG Team Penske zostali zatrzymani przez incydent, który rozpoczął się od lekkiego zderzenia debiutanta Dale Coyne Racing, Jacoba Abela (nr 51 Abel Construction Honda), z innym debiutantem Rahal Letterman Lanigan Racing, Louisem Fosterem (nr 45 Droplight Honda) w pierwszym zakręcie. W powstałym zamieszaniu samochód Abela wylądował na samochodzie Newgardena. Później Chevrolet nr 12 Verizon Team Penske Willa Powera przegrał pojedynek w trzecim zakręcie, uderzając w lewą ścianę. Kierowcy Rogera Penske zajęli 11. miejsce (Power), 23. miejsce (Newgarden) i 26. miejsce (McLaughlin).

Zespół Ed Carpenter Racing również miał trudny dzień. Zarówno Christian Rasmussen (Chevrolet Splenda ECR nr 21), jak i Alexander Rossi (Chevrolet Java House ECR nr 20) uderzyli w ścianę prawymi tylnymi oponami. Rasmussen jechał wtedy ramię w ramię z Powerem; Rossi najwyraźniej zjechał na prawo po odbiciu się od nierówności. Niestety dla Rossiego, fragment betonowej bariery rozdzielił ten róg samochodu, powodując znaczne uszkodzenia i odłamki.

Wyścig zakończył się z powodu żółtej flagi, gdy Honda SiriusXM nr 60 Felixa Rosenqvista zjechała z toru i została uderzona od tyłu przez Chevroleta Arrow McLaren nr 6 Nolana Siegela. To zakończyło dzień Rosenqvista, który dwukrotnie doznał uszkodzenia przedniego skrzydła w wyniku kontaktu z Powerem.

Tylko 26 par samochód-kierowca wyjechało na zieloną flagę, ponieważ Santino Ferrucci i jego Chevrolet nr 14 Sexton Properties/AJ Foyt Racing zostali wykluczeni z wyścigu z powodu uszkodzonego samochodu i stłuczenia prawej ręki podczas porannego treningu. Ferrucci uderzył w ścianę zakrętu nr 7 po lewej stronie, wrzucając samochód do strefy awaryjnego zakrętu nr 8. Wszystkie cztery rogi samochodu zostały uszkodzone, a naprawa zajęła zaledwie około trzech godzin. Ponadto prawa ręka Ferrucciego była mocno stłuczona i opuchnięta.

Trening przed Grand Prix Grand Prix Monterey w Java House na torze WeatherTech Raceway Laguna Seca rozpoczyna się w piątek o 17:00 czasu wschodniego (FS2, aplikacja FOX Sports, sieć radiowa INDYCAR). Wyścig liczący 95 okrążeń, 14. z 17 wyścigów sezonu, odbędzie się w niedzielę o 15:00 na kanale FOX.