Z bazy wojskowej na tor wyścigowy: z DS N°8 w Berlinie

Od bazy lotniczej po zielone płuca Berlina ... po miejski tor wyścigowy na Grand Prix! Tempelhof to symbol, gdzie tworzyła się historia: wojna, samoloty nazistowskich Niemiec, a potem amerykański most powietrzny w czasie zimnej wojny. Dziś to odnowiony obiekt, ale także miejsce, w którym innowacja jest priorytetem. I to nie tylko deklaracja.

Dziś zabieram Was do Berlina, bo to miejsce rozwoju, ducha optymizmu, wielokulturowości i technologii. I robię to za kierownicą francuskiego samochodu, wyprodukowanego we Włoszech: DS N°8 („Numer Ósemka”). Tempelhof jest prawdopodobnie największym i najbardziej imponującym przykładem, ale nie jedynym. Berlin ma wiele miejsc, w tym te bardziej tradycyjne i charakterystyczne, które stały się symbolami rozwoju.

Brama Brandenburska: Symbol odrodzenia

Brama Brandenburska , wzniesiona w latach 1788–1791 na polecenie króla pruskiego Fryderyka Wilhelma II, miała symbolizować zwycięstwo pokoju nad wojną. Jednak do 1945 roku była już tylko pustą skorupą: jej kolumny podziurawione kulami, a kwadryga na jej szczycie – z boginią zwycięstwa – zniszczona. Krótko mówiąc: symbol w ruinie. Berlin leżał w gruzach.

Brama Brandenburska, odbudowana w 1961 roku po II wojnie światowej.

Zdjęcie: Motor1 Italy

Kiedy odbudowano ją w 1961 roku, brama była jedynie pustym symbolem. Granicą. Z jednej strony Berlin Zachodni, z drugiej Berlin Wschodni. Nadzieja powróciła dopiero w 1987 roku, kiedy Reagan zawołał: „Panie Gorbaczow, proszę otworzyć tę bramę”. Dwa lata później nadszedł czas.

Wyobraź sobie, że jedziesz tymi ulicami, tak jak ja teraz, i widzisz mur dzielący. Więcej niż tylko to. To nie samochody tamtędy przejeżdżały. To czołgi. Radzieckie czołgi po jednej stronie, amerykańskie po drugiej. Rodziny i ludzie byli rozdzieleni. Przez 28 lat.

Przy Bramie Brandenburskiej możesz przeczytać jej całą historię.

Zdjęcie: Motor1 Italy

DS nr 8 - Wycieczka do Berlina

Zdjęcie: Motor1 Italy

Punkt kontrolny Charlie

Checkpoint Charlie, nazwany tak, ponieważ jest trzecią literą alfabetu NATO. To tutaj, w 1961 roku, świat stanął na krawędzi III wojny światowej, gdy amerykańskie i radzieckie czołgi, T-54 i Pattony, stanęły naprzeciw siebie w odległości zaledwie kilku metrów.

Wszystko przez amerykańskiego dyplomatę, który próbował przedostać się przez Sowietów bez dokumentów tożsamości. Amerykanie domagali się prawa do swobodnego przemieszczania się. Przez szesnaście godzin wszyscy wstrzymywali oddech. Ale ostatecznie – najwyraźniej dzięki tajnym negocjacjom Kennedy'ego z Chruszczowem – sytuacja się uspokoiła.

Checkpoint Charlie: Placówka staje się atrakcją turystyczną

Zdjęcie: Motor1 Italy

Dziś jest to dzieło artysty Franka Thiela zatytułowane „Memento” z tablicą ze zdjęciem upamiętniającym dawne przejście graniczne. W Berlinie Zachodnim jest to widok radzieckiego żołnierza, a po drugiej stronie widok amerykańskiego żołnierza. Oraz: wiernie zrekonstruowany amerykański posterunek strażniczy.

Od betonu NRD do kultury ulicznej

Ten mur, jeśli przyjrzeć mu się uważnie, jest naprawdę najwspanialszym i najpotężniejszym symbolem tego, jak można się rozwijać i wzrastać. Mur, który przez 28 lat oddzielał rodziny, historie i tożsamości – blizna miała 155 km długości – runął 9 listopada 1989 roku.

Od tego czasu Berlin rozkwitł. Jego miasta i place stały się miejskimi laboratoriami. Alexanderplatz jest tego doskonałym przykładem. Od betonu NRD po kulturę uliczną – to tutaj kształtuje się wielokulturowy Berlin. Tu, gdzie stoi Czerwony Ratusz, a nieco dalej Fontanna Neptuna.

Potsdamer Platz, plac wieżowców i festiwal filmowy

Zdjęcie: Motor1 Italy

Zdjęcie: Motor1 Italy

DS nr 8 - Wycieczka do Berlina

Zdjęcie: Motor1 Italy

Na Alexanderplatz David Bowie napisał „Heroes”, a popkultura lat 90. eksplodowała. Berlin przestał być miastem podziałów… Berlin staje się symbolem zmian.

Podobnie jak Potsdamer Platz. Dzielnica wieżowców i awangardowej architektury, ale także kina. W czasach zimnej wojny była to opuszczona dzielnica. Po upadku muru berlińskiego przeżyła jednak odrodzenie. W ciągu zaledwie kilku lat w jej odbudowie wzięli udział architekci tacy jak Renzo Piano i Richard Rogers. Stała się ona kulturowo unikatową dzielnicą. To również dlatego, że odbywa się tu słynny Międzynarodowy Festiwal Filmowy z niedźwiedziami… symbol nagrody filmowej i miasta.

DS N°8: francuski okręt flagowy, zbudowany we Włoszech

Mając ten wątek w pamięci, chciałbym dotrzeć do punktu kulminacyjnego tej historii, gdzie się zaczęła i gdzie się skończy: Tempelhof. DS zaprosiło mnie na wyścigi niemieckiej Formuły E i udostępniło DS nr 8, abym mógł przejechać się ulicami miasta – ale przede wszystkim, abym mógł zrozumieć jego ewolucję.

Wszystkie miejsca, o których wam opowiadałem, mają coś wspólnego: ze stref konfliktu i izolacji stały się miejscami kulturowego przebudzenia i solidarności. I Formuła E, jeśli się nad tym zastanowić, ma właśnie takie podejście. Ponieważ chce być laboratorium, symbolem i wizytówką technologicznej ścieżki, a mianowicie ścieżki elektromobilności. Nie ścieżki jednolitej, ale ścieżki z potencjałem rozwoju, która – jeśli dobrze zarządzana – może być inkluzywna.

DS nr 8, mój towarzysz podróży do Berlina, w boksach Formuły E na torze Tempelhof

Zdjęcie: Motor1 Italy

DS nr 8 to flagowy samochód francuskiego producenta, który oczywiście wystawia również zespół w Mistrzostwach Świata Formuły E. Zespół DS, który w ostatnich latach zdobywał tytuł, niedawno nawiązał współpracę z marką, która wiele znaczy dla fanów wyścigów: Penske. W tym przypadku jest to Jay Penske, syn Rogera.

DS nr 8 towarzyszy mi podczas tych dni odkrywania Berlina. Zbudowany na platformie STLA Medium , powstaje w Melfi we Włoszech, gdzie później będzie produkowana również Lancia Gamma. I jeszcze jedno: to samochód wybrany przez prezydenta Francji Macrona na jego oficjalny samochód.

Testowany model, nawiasem mówiąc, wyposażony jest w napęd na cztery koła , moc 350 KM i moment obrotowy 509 Nm. Oprócz osiągów, projekt koncentruje się na dwóch elementach: komforcie płynnego, płynnego napędu elektrycznego, ale także na natychmiastowości i, do pewnego stopnia, naturalności zastosowania technologii, która dopiero zaczyna się upowszechniać.

Od sportów motorowych do dróg: rozwój trwa

Jeśli się nad tym zastanowić, coraz częściej mówi się o hamowaniu odzyskowym, zarządzaniu silnikiem i energii. Jednak wszystko to zostało „przyspieszone” przez świat sportu motorowego, który stał się laboratorium transferu technologii do samochodów codziennego użytku.

DS N°8 , którym dysponuję, ma dwie łopatki do sterowania rekuperacją, czyli hamowaniem silnikiem, oraz tryb maksymalnej regeneracji. To technologie, które znamy, ale są one nadal rozwijane i udoskonalane w sportach motorowych.

DS nr 8 - Wycieczka do Berlina

Zdjęcie: Motor1 Italy

Jean Eric Vergne, kierowca Formuły E DS, dwukrotny mistrz świata, kierowca WEC i weteran Formuły 1 w Toro Rosso, wyjaśnił mi, że Formuła E ma „duży moment obrotowy”, a zarządzanie energią jest fundamentalne. To namacalny postęp: kiedy widzisz Formułę E ładującą się z mocą 600 kW, rozumiesz, jak szybko technologia ewoluuje – i staje się dostępna dla każdego.

Jak potwierdził mi Eugenio Franzetti, dyrektor DS Performance : „Formuła E to mistrzostwa zaawansowane technologicznie” i „Generacja 3 – ta, którą widzimy na torze – doprowadziła nas do nowego DS N°8 i doprowadzi nas do przyszłych modeli”.

Ładowanie samochodu wyścigowego Formuły E odbywa się z mocą 600 kW

Zdjęcie: Motor1 Italy

Tempelhof: od lotniska nazistowskiego do świątyni Formuły E

Skoro już dotarłem do celu, opowiem Wam o tym miejscu, chyba najbardziej absurdalnym w mieście: Tempelhof. Jak wspomniałem na początku artykułu, to nie jest zwykłe lotnisko.

Został zaprojektowany przez nazistów w latach 30. XX wieku jako najnowocześniejszy obiekt infrastrukturalny z jednym z największych hangarów na świecie. Był symbolem propagandy. Ogromny. Ponad 300 000 metrów kwadratowych. Po wojnie, w 1948 roku, stał się amerykańskim mostem powietrznym. Samolot lądował co dwie minuty, aby zaopatrywać mieszkańców Berlina Zachodniego w żywność i węgiel.

Przez lata lotnisko pełniło funkcję lotniska cywilnego i zostało zamknięte w 2008 roku, ale nie umarło. Dziś to 300-hektarowy park miejski, w którym można biegać, jeździć na rowerze, a nawet uprawiać kitesurfing, ćwiczyć na sprzęcie fitness lub urządzać piknik w wyznaczonych miejscach. Znajdują się tam również ogrody społecznościowe i projekty kulturalne.

Jeden z samolotów wystawionych na lotnisku Tempelhof... bardzo blisko sali prasowej.

Zdjęcie: Motor1 Italy

Miasto postępu i kultury zawłaszczyło to zrównoważone miejsce – a nawet przekształciło je w tor Formuły E. Fascynujące jest obserwowanie, jak tor wyścigowy powstaje w ciągu około 48 godzin, dosłownie składając tor wyścigowy – który biegnie na betonowych płytach. Wykorzystując pasy startowe i drogi kołowania, staje się on scenerią Grand Prix, które można oglądać z jeszcze większą bliska niż inne mistrzostwa.

Mistrzostwa, których powinieneś doświadczyć bez uprzedzeń. Jako entuzjasta Formuły 1 i wyścigów długodystansowych, zapewniam: to ekscytujące przeżycie na żywo. To niesamowite widzieć te prototypy, z mocą około 470 KM, napędem na tylne, a nawet na cztery koła i doładowaniem, jak dociskają się do ziemi i dryfują z każdym przyspieszeniem.

Pozytywna aura w miejscu, gdzie niegdyś celebrowano wojnę, przewagę militarną i konflikty. Dziś Tempelhof to sztandarowy projekt rewitalizacji miasta, zielone płuca Berlina, oferujące się jako miejsce sportów motorowych, rozrywki i laboratorium tej technologii.

Od bazy sił powietrznych do toru wyścigowego Formuły E : historia trwa, a Berlin uczy nas, że rozwój zawsze jest możliwy.