Hodgkinson mikt op gouden finish van 'meest uitdagende jaar'

Tegenslagen zijn onvermijdelijk in de sport, maar de brute aard van de eerste grote klap in de carrière van Keely Hodgkinson is dat deze volgde op het hoogtepunt.

Twee gescheurde hamstrings later zou de Olympisch kampioen op de 800 meter er niets aan veranderen.

Nadat ze 376 dagen moest wachten op haar rentree op de baan na haar hoogtepunt in Parijs 2024, suggereert de explosieve comeback van de 23-jarige in augustus dat ze haar comeback perfect heeft getimed.

"De afgelopen 12 maanden waren een heel avontuur", vertelde Hodgkinson aan BBC Sport.

"Maar vreemd genoeg zou ik er niets aan veranderen, omdat ik zoveel heb geleerd.

"Ik ben me ervan bewust hoe sterk ik ben. Ik heb zo'n geweldig team om me heen en ik heb ook de tijd gehad om alles wat er vorig jaar is gebeurd te verwerken.

"Soms is het superfrustrerend, als ik hard werk maar er geen resultaat van zie en je lichaam je in de steek laat.

"Het heeft me gebracht waar ik nu ben, dus ik kan niet te veel klagen, maar het was absoluut het meest uitdagende jaar tot nu toe."

Hodgkinsons ambitieuze doelen voor 2025 werden aanvankelijk in de war geschopt door een scheur in haar linkerhamstring, opgelopen slechts drie dagen voor haar poging om een ​​wereldrecord indoor te vestigen op de 800 meter bij de lancering van haar eigen evenement - de Keely Klassic - in februari.

Ook haar kansen op deelname aan de wereld- en Europese indoortitel werden hierdoor verspeeld. Een andere grote tegenslag - een scheur in de rechterhamstring (graad 3) in mei - bedreigde haar hoop op deelname aan de wereldkampioenschappen.

Ze gaf toe dat het een "verontrustende" twaalf maanden waren geweest toen ze de media te woord stond voordat ze terugkeerde naar Silezië, op slechts vier weken van Tokio.

Ze liep de snelste tijd van het jaar met 1 minuut 54,74 seconden, slechts 0,13 seconde minder dan haar Britse record. Daarmee maakte ze een comeback en behaalde ze in Lausanne opnieuw een overtuigende overwinning. Het was alsof ze nooit was weggeweest.

"Ik ben gewoon dankbaar dat ik nu terug ben, want mijn grootste angst was dat ik de kampioenschappen zou missen", aldus Hodgkinson.

Ik ben absoluut een beetje in een neerwaartse spiraal terechtgekomen. Er was geen plan voor een bepaalde periode. Het ging letterlijk van dag tot dag - we moesten het gewoon op gevoel bekijken. En zelfs als we terugkwamen op hardlopen, dacht ik: 'Oké, kan ik vandaag een sessie doen? Voel ik iets?'

"Ik wilde gewoon onverschrokken zijn [bij mijn terugkeer]. Ik had geen tijd om meer wedstrijden te rijden en dat zelfvertrouwen op te bouwen. Ik moest er gewoon voor gaan."

Het is in Tokio, waar ze vier jaar geleden als tiener een doorbraak boekte in het olympisch zilver, dat Hodgkinson tegen alle verwachtingen in haar eerste wereldkampioenschapsgoud nastreeft.

Hodgkinson, die al lang de wens heeft om haar carrière af te sluiten als een van de beste atleten van haar land, beloofde dat ze nooit meer genoegen zou nemen met een tweede plaats, nadat ze bij de vorige wereldkampioenschappen in 2023 al haar derde zilveren medaille in evenveel jaar had behaald.

De mensen die het dichtst bij haar stonden, hebben een cruciale rol gespeeld bij het waarmaken van die ambitie - in goede tijden, maar ook, meer recent, in moeilijke tijden. Niet in de laatste plaats het coachduo Trevor Painter en Jenny Meadows.

Maar Meadows, die op de 800 meter een medaille won, zei dat er een moment was waarop ze vreesden dat Hodgkinson er niet klaar voor zou zijn. Hij voegde toe: "Er was een moment waarop Keely dat waarschijnlijk ook dacht."

Meadows vertelde aan BBC Sport: "Ik dacht dat we het zouden halen, maar ze zou zomaar vijfde of zesde kunnen worden in Tokio, en dat wil ze niet.

"Als je goud hebt, wil je alleen maar goud, maar ik denk dat ze gezien het jaar dat ze achter de rug heeft, waarschijnlijk een medaille had gewonnen.

"We hebben meer tranen gelaten dan ooit tevoren."

In die zin beschouwt Hodgkinson alles wat nog kan volgen als een bonus.

De uitdagingen van het afgelopen jaar gaven haar een gevoel van vrijheid dat zelden aan Olympische kampioenen wordt gegund. En het is onwaarschijnlijk dat ze dat gevoeld heeft sinds haar laatste bezoek aan Tokio, waar ze in de schijnwerpers stond.

Ze heeft de kans aangegrepen om een ​​solide basis te leggen en haar toegenomen kracht werd weerspiegeld in haar persoonlijke records in de sportschool. Ze zegt dat ze er nog steeds even vastberaden uit is gekomen.

Hodgkinson zal naar verwachting op 21 september in de finale van de 800 meter tegen Georgia Hunter Bell, trainingspartner van de M11 Track Club, spelen. De bronzenmedaillewinnares op de 1500 meter besloot van onderdeel te wisselen nadat ze de op twee na snelste tijd van dit seizoen had neergezet.

"We hopen echt op een paar grote dingen. Het zou geweldig zijn voor de M11-groep als we een één-tweetje zouden kunnen doen, en ik denk absoluut dat we daartoe in staat zijn", zei Hodgkinson.

"Dit jaar heeft me zeker het gevoel gegeven dat ik het rustiger aan doe en dat ik van het proces geniet. Ik ben dankbaar dat ik kan hardlopen en als het kan, ga ik ervan genieten, alles geven en waarschijnlijk wat minder klagen", grapte ze.

"Ik wil er gewoon van genieten, want er is zeker een periode geweest dat ik niet dacht dat ik hier zou zijn."