Ducati XDiavel: de duivel is alles behalve saai
Als de Diavel de regels al tartte, dan zet deze XDiavel ze in de hoek. Deze nieuwe generatie (de eerste won in 2016 de Red Dot voor design) is vernieuwd met een focus op zijn hart : hij laat de Testratteta-motor links liggen en huisvest in zijn nieuwe chassis de V4 Granturismo – reeds gemonteerd op de grootste van de Multistrada – met een cilinderinhoud van 1.158 cc die 168 pk levert bij de hoogste toerentallen en een koppel van 126 Nm bij 7.500 tpm, in een duidelijke poging om het beste uit dat cruiserkarakter te halen... zo ver mogelijk.
En op papier is deze V4 Granturismo een vooruitstrevende motor, en dat is hij altijd, zolang je het gaspedaal maar kunt bedienen. Open gas geven vanaf 4.000/4.500 tpm brengt de superbike in slechts 2,8 seconden van 0 naar 100 km/u, slechts een tiende van een seconde sneller dan de Lamborghini Temerario met zijn twinturbo V8 en 920 pk. Zijn respons is soepel, maar zijn karakter is altijd voelbaar, en het geluid van de luchtinlaat bij het gas geven is duivels omhullend, bijna overweldigend voor de enorme vier-uitlaat.
Visueel wordt het suggestieve silhouet benadrukt door de grotere subtiliteit van de lijnen. Het geheel wordt gecompleteerd door een nieuwe koplamp, een zeer origineel achterlicht onder het zadel en de richtingaanwijzers die perfect in de zijkanten van de tank zijn verwerkt.
Als we erop stappen, zien we dat hij verbeterd is waar hij zijn zwakke punt had: de zitpositie , die te radicaal was voor een paar uur op de weg. Nu, met een lepelvormig zadel (770 mm vanaf de grond en 54 mm dikker , plus een ongelooflijke 50% breder voor de bijrijder ), een stuur dat gebogen is (14 mm verder naar achteren) en naar voren geplaatste voetsteunen (die drie standen hebben), laat de XDiavel de rijder veel langer van de weg genieten.
Bochten, als ze snel zijn, worden als een liniaal genomen , wat wijst op een sterke poging om de middenradius te vinden, waarbij het monocoque chassis goed samengaat met de enkelzijdige aluminium swingarm. De traagheid is een ander verhaal : het gewicht van 229 kg, de wielbasis van 1620 mm en de Pirelli Diablo Rosso III-achterband met 240-profiel zijn merkbaar.
De verrassende wendbaarheid bij richtingsveranderingen is te danken aan de configuratie van de krukas. Doordat deze tegengesteld draait (in de tegenovergestelde richting van de wielen), genereert hij een omgekeerd koppel, waardoor het gyroscopische effect gedeeltelijk wordt geneutraliseerd.
Dit alles wordt ook (en enorm) geholpen door de vering , die een goed compromis biedt tussen sportiviteit en comfort, vooral achter , met zijn monoshock met apart reservoir en 145 mm veerweg . Aan de voorzijde is de upside-down voorvork 50 mm lang en heeft een veerweg van 120 mm , die door ruw terrein snijdt als een warm mes door boter ... Dit alles wordt ondersteund door eersteklas remmen van Brembo : pomp- en vierzuiger monobloc remklauwen (allemaal radiaal) die zich vastbijten in de twee semi-zwevende schijven van 330 mm; en achter een schijf van 265 mm waarvoor een tweezuiger remklauw volstaat.
Zo'n motor is alleen te temmen met een flinke dosis elektronica. Dankzij de 6-assige IMU biedt hij drie vermogensmodi (hoog, medium en laag) met vier tractiecontrolemodi (en deactivering), anti-wheelie, exit, enz. Dit alles om vier rijmodi te bereiken: Sport, Urban, Touring en de zeer succesvolle Wet , waarmee je zonder angst het gas kunt opendraaien bij het uitkomen van een bocht met acht centimeter water op het asfalt.
elmundo
