Rijverslag: Harley-Davidson Pan America 1250 ST - een comfortabele roadtourer

De nieuwe straatversie van de Harley-Davidson Pan America is voorzien van een 17 inch chassis, waardoor de motor van een on-/off-road model verandert in een tweewielige straat-SUV met toertalent.

Succes ziet er anders uit: volgens officiële informatie van investeerders verlieten er in het eerste kwartaal van 2025 slechts 955 nieuwe Pan America's de productiehallen; in het eerste kwartaal van het voorgaande jaar waren dat er nog 1.662. Omdat een groot deel van de Pan America-kopers gezien het leeggewicht van 258 kg van de 1250 Special geen offroad-ambities heeft, hebben de ontwikkelaars nu een puur voor de weg bestemde versie ontwikkeld om de Adventure Touring-serie (1250 Special en 1250 CVO) aantrekkelijker te maken.

De Pan America, afgekort ST, laat duidelijk zien dat de ontwikkelaars er hun hand in hebben gestoken. Hij heeft kleinere 17-inch wielen met straatbanden, een lager voorspatbord en een ingekorte voorruit. De ontbrekende bochtverlichting in het frontpaneel is een minpunt. Desondanks is de ST natuurlijk direct herkenbaar als een "Pan Am"; de eigenzinnige, hoekige voorkant is zeer kenmerkend. Aan de cockpit, inclusief de hendels en andere bedieningselementen, is vrijwel niets veranderd. Wat niet zichtbaar is, is dat het variabele rijhoogtesysteem, dat de ophanging verlaagt bij stilstand, niet op de ST te bestellen is en de ST 12 kilogram lichter is.

Er is een aanzienlijk verschil in het onderstel: in plaats van de semi-actieve vering van de Special en CVO, is de ST voorzien van volledig instelbare Showa-componenten. Wie de tijd neemt om de vering te finetunen, behaalt vergelijkbare resultaten als met de automatische transmissie van de twee high-rider versies. De veerweg van 17 centimeter is zeker ruim voldoende op landwegen en bergwegen; angst voor ruwe stukken is ongegrond. Door het verlies aan veerweg is de zithoogte van de ST teruggebracht van 85 naar 82,5 centimeter; voor kleinere rijders is deze vermindering een duidelijk voordeel. De Michelin "Scorcher Sport"-banden in Harley-configuratie, gemonteerd op de nog steeds satijnzwarte gegoten lichtmetalen velgen, presteren feilloos op droge wegen.

Minder rijmodi kunnen geen kwaad

Bij een directe vergelijking tussen de Special en de ST waren er geen significante verschillen in bochtengedrag of bochtstabiliteit; het kan zijn dat sommige rijders een klein voordeel kunnen behalen in bochten met het kleinere voorwiel. Omdat de Special niet bepaald onwillig is om bochten te nemen, is het verschil minimaal. Wie in deze klasse extreme bochtenwendbaarheid zoekt, zal elders moeten zoeken.

De tweecilindermotor is volledig ongewijzigd ten opzichte van eerdere Pan Ams: altijd schokkerig, reageert goed op het gaspedaal, is pittig en met 152 pk overtuigend krachtig, maar noch charismatisch noch echt soepel. In het echte verkeer is de ST-rijder objectief gezien altijd superieur qua vermogen. Het remsysteem is ongewijzigd: Brembo's radiale monoblokken zijn een kracht om rekening mee te houden. De uitgebreide assistentiesystemen, van hellingshoektractiecontrole tot cruisecontrol, werken terughoudend, maar reageren altijd snel wanneer nodig. Dat de ST slechts vijf rijmodi biedt in plaats van de zeven van de Special, is geen minpunt: hij is niet ontworpen voor meer dan onverharde wegen, dus de twee offroad-modi worden niet gemist.

De ST-versie biedt meer laadvermogen dan de bekende Special- en CVO-versies: de toename bedraagt ​​12 kilogram, dankzij het lagere eigen gewicht en het ongewijzigde totaalgewicht van 455 kilogram – zeker een voordeel voor gebruik door twee personen. Ongewijzigde bagagesystemen zijn uiteraard beschikbaar. Al met al lijkt de ST een redelijke aanbieding: het is een comfortabele toermotor met veel veerweg, voldoende wendbaar en toch goed uitgerust. Gezien de vraagprijs van € 20.000 komt hij zeker niet in aanmerking als speciale aanbieding. Dat hoeft ook niet, gezien zijn nobele erfgoed uit de Harley-Davidson fabriekshallen.