Ferrari 12Cilindiri Spider: 830 pk, maar geen dak boven je hoofd

Na verloop van tijd kom je veel verschillende motoren tegen. Van één tot zestien cilinders, tweetakt, viertakt, Wankel, met benzine, diesel, gas, waterstof, elektrisch. Alles is mogelijk. Maar er is er één die helemaal bovenaan staat. Hoewel er ook sterkere, ingewikkeldere en luidere versies zijn.

Maar alleen deze. De V12 van Ferrari. Zes en een halve liter, hellingshoek van 65 graden, drijfstang van titanium, tuimelaar. 830 pk, maximaal 9.500 tpm. Je hoeft niet per se dol te zijn op het merk uit Maranello, maar je kunt wel dol zijn op de F140HD. Hij is helemaal zichzelf. Een vrij zuigend monument zonder enige marmerachtige monumentaliteit. Het ziet er niet alleen fantastisch uit, het voelt ook zo. Puur en krachtig, enkel en alleen door de vereniging van lucht, super, vuur en vlam in zijn krimplakrode hoofden.

Waar andere motoren afhankelijk zijn van kunstmatige beademing of elektrische ondersteuning, houdt deze de traditie in stand. Veel cilinderinhoud en veel cilinders zorgen voor een snelle respons, veel koppel, enorm veel toerenplezier en vermogen. Je kunt het niet beschrijven, je moet het ervaren. Alles valt op zijn plaats zodra hij op gang komt. Natuurlijk gevoel aan de voet, ongelofelijk geluid in het oor, storende signalen van het evenwichtsorgaan, uiterlijk wanneer de rechtervoet richting de vloerplaat zakt en de toerenteller voorbij de 7.000 tikt. 9.500 tpm Wat een belevenis! Al eerder, in het middenbereik, gaat hij vooruit; vanaf 2500 toeren per minuut worden er flink wat Newtonmeters uitgehaald, die via de achttraps dubbele koppeling op de achteras in de 315 Michelins worden gemasseerd. Even terzijde: dit is geen fanboytekst, ik ben ook een groot voorstander van stieren, Stuttgartse paarden, sterren, propellers en jaguars. Niettemin verdient deze motor alle lof.

Zeker omdat ze hem in een mooie coupé planten. Sorry, nu ook in de cabriolet. Ferrari 12Cilindri, ze hadden hun Spider niet beter kunnen noemen, want dat zijn de twee dingen die tellen. De motor en het rijden met de kap open. Hoewel de rest ertussen ook niet zo slecht is. De 4,70 meter lange tweezitter van aluminium is een geslaagde verwijzing naar de Daytona 365 GTB/4 Spyder. Die al sinds eind jaren 80 door Miami Vice wordt gepropageerd, hoewel het er in werkelijkheid geen was. Maar dat is een ander verhaal. De 12Cilindri is geen namaak, maar een gedurfd, strak en cool alternatief voor andere sportwagens met middenmotor en lange motorkap. Van de puntige snuit tot aan de achterkant met de twee kappen, open of gesloten. Ferrari gooide de ouderwetse optische folklore overboord en kwam met een Spider met een consistente front-mid-motoropstelling en een traditionele supercar-motor met de nieuwste technologie.

Je voelt het meteen tijdens het rijden. Zodra je instapt voel je je meteen thuis, de Ferrari 12Cilindri is geen slechte jongen die je bang zal maken. Dat wordt al na één of twee beurten duidelijk. De uitgebalanceerde gewichtsverdeling (48 procent voor, 52 procent achter), het nog stijvere aluminium chassis met extra dwarsverbinding, de vierwielbesturing met afzonderlijk aangestuurde achterwielen, de uitgebreide en doordacht toegepaste elektronica van de elektronisch aangestuurde rem tot de SSC 8.0 drifthoekregeling, merkt u al zodra u begint te rollen. Om ze geleidelijk te ervaren door ze langzaam te forceren. In een cabine die nu ruimte biedt voor de cabriokap achterin, in plaats van twee noodstoelen zoals in de coupé. Zoals gebruikelijk worden de twee voorste passagiers strikt gescheiden door de middentunnel, maar ook door het cockpitontwerp, dat een gedeeld scherm in het midden biedt, maar de bestuurder en co. verder elk hun eigen beeldscherm toewijst.

De bestuurder bedient de 12-cilindermotor hoofdzakelijk via het stuurwiel. Hoe anders? Uiteraard door te sturen, maar zoals gebruikelijk besteedt Ferrari ook aandacht aan verlichting, richtingaanwijzers, rijdynamiekregeling en infotainment. Zolang de fysieke elementen in orde zijn, zijn de capacitieve knoppen daarentegen lastig te gebruiken en onwaardig voor een supersportwagen. De meningen over de stoelen zijn gemengd, waarbij de meningen uiteenlopen van "ja, graag" tot "nee, bedankt", afhankelijk van de lichaamsbouw en persoonlijke voorkeuren. In tegenstelling tot het optionele Burmester-systeem, dat met een vermogen van 1.600 Watt weliswaar zeer precieze muziek produceert, maar indien nodig ook motor- en windgeruis kan overstemmen.

Ook de besturing en het rijgedrag spreken met één stem. Er is voor ieder wat wils: van feedback en handkoppel tot wendbaarheid en stabiliteit, afhankelijk van de rijmodus. Over de motor hoeven we het trouwens niet te hebben, die is vooral wendbaarder gemaakt door een kortere overbrengingsverhouding. Alleen de achtste versnelling is langer, om redenen van efficiëntie. Dit vijgenblad waait sowieso weg in de wind als de hardtop opengaat (in 14 seconden bij een snelheid tot 45 km/u).

Nu is het spinnentijd. De achterruit moduleert de luchtstroom naar wens, terwijl openingen in de bulten de turbulentie verminderen. Aerodynamica in het algemeen: dit helpt bij alle hoeken, van de onderkant met vinnen, in- en uitlaten tot spoilers en kleppen op de carrosserie, die altijd voor de juiste neerwaartse druk zorgen in de situatie tussen 60 en 300 km/u. Daaronder en daarboven – dus tot maximaal 340 km/u – garanderen ze een lage luchtweerstand en een elegante lijn.

En hij rijdt net zo elegant als hij eruitziet. Dat is de bedoeling van Ferrari, die de V12 positioneert als een dynamische en comfortabele klassieker, terwijl anderen verantwoordelijk zijn voor de zware sport in Maranello. De Ferrari 12Cilindri Spider vermijdt de overdreven exotische supercar-uitstraling, maar maakt indruk met een uitstekende vering die zelfs wegen vol boomwortels gladstrijkt, gecombineerd met feedback die u altijd vertelt waar de auto zich bevindt. Soms verandert het wegdek drie keer in één bocht, de voorwielen en de achteras houden je precies op de been. Wil je sneller, geen probleem, de mogelijke grip kan op elk moment precies worden ingeschat. En dan is er nog de elektronica, waaronder de Slip Angle Control, die de mogelijke drifthoeken in de gaten houdt, afhankelijk van de geselecteerde rijmodus. Tuimelaars, titanium drijfstangen en ionenstroomregeling horen immers een functie te hebben in de V12.