Her şeyi görmüş, bilinmeyen bir kahramanın Wrexham'daki hayatı

Hollywood'un parlak ışıklarını bir kenara bırakın, Geraint Parry'nin Wrexham'ın Cae Ras takımından ayrılırken elektriğin kesileceğini düşünerek ayrıldığı zamanlar da oldu.

Ya da patlayan borulardaki acil durum çalışması yapılsaydı, hafta sonu oynanacak maç yine de oynanabilirdi.

Bu hafta Galler Prensi İtfaiye Tugayı'na karşı ilk maçını oynayan bir kulüp için belki de 161 yıl sonra, Wrexham'ın tarihinin büyük bir kısmı bir yangını söndürmeye çalışmakla geçti.

Ve yirmi yıldır, çoğu zaman kulüp sekreteri çağrının ucundaydı.

"Tuvalet kağıdı bitmesi her zaman favori bir şeydi," diye gülüyor kulübün en uzun süre görev yapan çalışanı ve transfer evraklarından çöp toplamaya, basın görevlisinden bu ikisi arasındaki her şeye kadar uzanan bir görev yelpazesine sahip olan 65 yaşındaki çalışan.

Ryan Reynolds ve Rob McElhenney'nin Kuzey Galler kulübüne gelişinin ardından son zamanlarda maaşlar ve bütçenin oyuncuların maç öncesi yemeklerine yetip yetmeyeceği konusundaki endişelerden, son hatırlatmalardan daha çok film senaryosu gönderildi.

Ancak modern ve gösterişli havanın ortasında Parry, arka planda gülümseyen bir karakter olarak kaldı.

Kulübün geçmişiyle olan bağı, 51 yıl önce genç bir delikanlı olarak Mold Yolu'nda ilk yürüyüşüne kadar uzanıyor.

Yerel değildi ama Galliydi ve Wirral'dan kolay bir tren yolculuğu yapma şansı her şeyi başlattı.

"Turf'un yanındaki kulüp dükkânından bir program satın aldığımı hatırlıyorum, Kop'ta durmak için erkekler girişinden yaklaşık 25 peni ödedim ve sonra gözlerim fal taşı gibi açıldı," diyor Parry, 1974'teki o ilk deneyiminde, Mickey Thomas ve Joey Jones'un ikisi de Plymouth'u yenen takımdaydı.

Programın meraklı okuyucusuyken, 1984'te Porto'ya karşı kazanılan meşhur Avrupa zaferine yetişecek şekilde, programın yürütülmesine yardımcı olmaya başladı. Sonunda, kulüp web sitelerinin ortaya çıkmasıyla birlikte, bir havacılık fabrikasında kanat yapımındaki işinden ayrılıp tam zamanlı olarak bu işe yöneldi.

"Her şey yolunda gidiyordu, ama sonra mali durum kötüleşti ve yönetime geçtik," diye hatırlıyor Parry, 21 yıl önceki olayları. "Kulübün dört bir yanında insanlar işlerini kaybediyordu ve ya işten çıkarılacağımı ya da kulüp sekreteri olmayı istediğimi söylediler."

Telefon görüşmeleri. Yüksek Mahkeme ziyaretleri. Ve Birleşik Krallık Hükümeti spor bakanıyla görüşmeler, hukuki çekişmeler, Futbol Ligi'nden düşme.

"Protestoların olduğu veya endişe verici olayların yaşandığı zamanlar oldu, ancak tek yapmanız gereken dengeyi korumak, oyunun oynandığından emin olmak ve oyuncuları çıkıp oynayabilecekleri pozisyona getirmekti" diyor.

"'Bu ciddi bir şey' diye düşünürdünüz ama bunu belli etmek istemezdiniz, sadece devam etmek zorundaydınız."

Maddi sıkıntılar geri döndüğünde de.

"Perşembe günü Telford'da bir toplantı yaptık ve sonunda 'Wrexham kalıp kenara çekilse mi?' dediler, sanki yaramaz okul çocuklarıymışız gibi," diye hatırlıyor kulübe hafta sonu 250.000 sterlinlik bir kefalet toplamaları söylendiği, aksi takdirde 2011-12 sezonunda oynamalarına izin verilmeyeceği, bunun da kulübü fiilen öldüreceği anı.

"O zamanki sahipler bu paranın sadece bir yüzdesini koyabiliyorlardı, dolayısıyla biz yine de anında 100.000 £ almak zorundaydık.

"Ama sonra taraftarlar ofise gelmeye başladı. Küçük bir oğlan ve kumbarasıyla kulüp mağazasına gittiğimizi ve bize birikimlerini vermek istediğini hatırlıyorum.

"Evinin tapusu olan adam vardı - Ulusal Lig bunu kabul etmese bile iyi bir hikayeydi, ama kulübün ne demek istediğini ve insanların ne yapmaya hazır olduğunu gösteriyordu.

"Hepsini memnuniyetle karşılardın, ama bu çok yürek parçalayıcı olurdu çünkü - bunu gösteremezdin - ama içten içe bunun yeterli olmayabileceğini bilirdin.

"Burada çok fazla tarih var - kulüp üçüncü en eski profesyonel kulüp, saha en eski uluslararası mekan - ama geçinmek için pound, şilin ve peni bulmaya çalıştığınızda bunların hiçbir önemi kalmıyor."

Tarihin gösterdiği gibi, sezona sıradan taraftarlar da katıldı ve harekete geçen taraftarlar kısa sürede kulübün yönetimini ele geçirdi.

"Hâlâ her kuruşu kontrol etmek zorundaydınız ve herkes yardım ediyor veya elinden geleni yapıyordu," diyor. "Maçlar arasında kısa bir süreniz varsa, Mike'ı stadyumu tek başına temizlemeye bırakmazdınız, böylece tribünlerde bir aşağı bir yukarı yürürdünüz.

"Ya da kar yağdığında kürekle oraya gitmek için arkadaşlarını arardın. Bir keresinde çok soğuk bir kış geçirmiştik ve Noel'de Rugby Ligi takımının fizyoterapisti eski boruların patladığını fark etti... Oyuncu girişinden su geliyordu. Orada, tribünleri açabilmek için her yere akan dondurucu suyun içinde ellerimizle duruyorduk.

"Ama herkes saatlerce çalıştı ve aramızda bir ruh vardı. Biz de işimize devam ettik."

Her zamanki işler vardı: bilet kesme, teslim gününde faks makinesini kullanma ve evet, acil tuvalet kağıdı ruloları için nakit-taşıma koşusu.

Ancak aynı zamanda oyuncuların ipoteklerini çözmelerine yardımcı olmak ya da bir oyuncunun Pazar sabahı erken saatlerde araba kullanırken durdurulması üzerine yerel polis karakolundan gelen çağrı da vardı.

"Eskiden yapmanıza izin verilen tek telefon görüşmesinin bir efsane olduğunu düşünürdüm ama sonradan aklıma geldi," diye gülüyor. "Onların gol atmalarına veya kanattan pas atmalarına yardımcı olamazdım ama hayatlarını kolaylaştırmaya çalışabilirdim."

Wrexham'da hayat artık kesinlikle daha kolay, hatta daha basit.

Parry, iki aktörün Kuzey Amerika'dan yatırım yapacağına dair haberler gelmeden önce Covid'in finansal etkilerine endişeyle bakan hayranlar arasındaydı ve ardından gelen gerçeküstü değişim yaşandı.

Başarının ve Parry'nin gençlik yıllarının sonunda taraftar olarak izlediği ikinci lig futboluna geri dönme şansının yanı sıra, bu profilde olması gereken her şey var.

"Ortalık sakinleşiyor, ancak başlangıçta insanlar Rob ve Ryan'ın düzenli olarak uğradığını sanıyordu," diyor. "Film senaryoları, insanların hayat hikayeleri, yatırım arayanlar veya hayır kurumlarına yardım arayanlar vardı.

"Rob bir keresinde buraya Çin yemeği yemeye gitmişti; bir de baktık ki bir beyefendi ona Çin yemek tarifleri kitapları gönderiyor. Her şey çok güzel. Doğrudan bir hattım yoktu ama zavallı Humphrey Ker mesajlarla veya hediyelik eşyalarla boğuşuyordu."

Kulübe yapılan değişiklikler ve yatırımlar, küçük grubun günümüzde çok daha büyük olduğu anlamına geliyor ("Çok fazla departmanımız var - sanırım eskiden futbol kadrosundan daha fazla muhasebecimiz var") ancak kulübün bağlantısını sürdürmesinden memnun, Reynolds ve McElhenney'nin artık adı tüm dünyada bilinen bir alana yaptıkları duygusal yatırıma dikkat çekiyor.

Parry, NFL'de ilk kez forma giyen bir oyun kurucunun ailesinin, Cae Ras'ı veya yolcularının artık Beatles turnesiyle aynı önceliği Wrexham'a yaptığı seyahate verdiğini anlatırken, "Burada duyduğunuz aksanlar artık akıl almaz hale geldi, üstelik maç günü bile değil," diyor.

"Geçen gece Visit Wales kongresindeydim. Orada Avrupa ve Amerika'dan gelen tur operatörleri vardı ve Wrexham'ın listelerinde en çok aranan isimlerden biri olduğunu söylüyorlardı.

"Evet, arkasında tişört ve hediyelik eşyalar satıyoruz, ama bundan daha fazlası var. İnsanlar gerçekten de burayı benimsedi ve bir parçası gibi hissediyor. Bu çok onur verici."

Yıllar önce programı olan o iri gözlü çocuktan pek de farklı değil.

Dolayısıyla Parry'nin sekreterlik görevinden ("genç bir adamın oyunu") ayrılıp resmi kulüp tarihçisi olarak çalışmaya başlaması ve Fifa evrak işlerinin sona ermesinden memnun olması çok yerinde.

Biraz daha az baskı, ama dinlenme yok.

Kieffer Moore ve Nathan Broadhead'in yıllar sonra Wrexham Wales'in ilk uluslararası oyuncuları olmasıyla, uluslararası onur kurulunun onayı tam da eski program editörünün işi gibi görünüyor.

Kulüp ve stadyumun genişlemesi için Premier Lig kulüpleriyle turlar ve müzeler konusunda neler sunulabileceği konusunda görüşmeler yapıldı. Ayrıca planlamanın bir parçası olarak diğer sahalardaki anıt bahçeleri de ziyaret edildi. Parry, aileler sevdiklerinin küllerini Cae Ras'a bırakmak istediklerinde sık sık arayan kişi oldu.

Taraftarlardan rakip kulüplerdeki meslektaşlarına kadar pek çok insanın, bir zamanlar ışıkların sönüp sönmeyeceğini merak eden adamdan bahsettiğinizde gözlerinin parlamasının nedenlerinden biri de budur.