Motorrijcursus offroad: vijf basistips voor rijden op zand en aarde
Een van de redenen waarom veel mensen een motor kopen, is het gevoel van vrijheid dat het met zich meebrengt. Een gevoel dat nog sterker wordt wanneer ze de grens tussen asfalt en onverharde wegen overschrijden. Steeds meer mensen gaan offroad of maken een tocht waarbij een deel van de route is voorzien van adventure trails.
Maar om onverhard te rijden zonder al bij de eerste bocht op de limiet te staan, is het raadzaam om wat basis endurotechnieken te kennen. Een paar dagen geleden bood motormerk Voge een offroad- cursus aan voor zijn gebruikers, waar Clarín ook aan deelnam.
De training was gericht op eigenaren van de Voge DS900X, DS525X, 650DSX, 500DSX en 300 Rally-modellen, de trail- en on/off-stijl van het merk, die een goede gelegenheid boden om te trainen en het maximale uit de motorfiets te halen.
Voge is eigendom van Loncin, een van 's werelds grootste motorfietsfabrikanten, en is al jaren aanwezig in het land. Het bedrijf is er geleidelijk in geslaagd de vooroordelen over de kwaliteit van Chinese voertuigen te doorbreken. Het heeft zelfs de introductie van andere merken aangewakkerd.
De clinic vond plaats in Enduro Park Argentina , een speciaal voor dit soort trainingen ontworpen faciliteit in San Pedro en werd geleid door Javier Pizzolito, een coureur die al zeven keer aan de Dakar heeft deelgenomen en FIM-instructeur (International Motorcycling Federation): Lucas Estuardo en Maximiliano Agüero.
De clinic vond plaats in het Enduro Park in San Pedro.
Hoe het is om met een motor op onverharde wegen te rijden, een steile heuvel te beklimmen, af te dalen zonder de controle te verliezen en scherpe bochten te maken zonder je evenwicht te verliezen. Deze en vele andere concepten kwamen aan bod in de clinic, en daaruit hebben we vijf basistips gehaald voor wie overweegt om flink te gaan motorrijden .
Dit is het eerste en meest basale concept voor het rijden met een motor op onverharde wegen. De beste rijpositie voor comfort, maar toch volledige controle over het voertuig, is staan met licht gebogen benen.
Beginnend van onder naar boven, laat u uw voeten met het middenvoetsbeentje op de pedalen rusten. Zo fungeren uw enkels als de eerste schokdemper van uw lichaam bij oneffenheden in de weg.
De positie op de motor is het eerste waar je rekening mee moet houden als je op onverharde wegen rijdt.
Je knieën moeten niet recht zijn, maar licht gebogen, en je moet de brandstoftank van de motor ermee "omhelzen". Dit is je belangrijkste contactpunt met de motor, waardoor je armen vrij zijn van deze taak. Op deze manier, zonder je lichaamsgewicht naar het stuur over te brengen, ben je lichter in bochten.
Tegelijkertijd worden de armen in een aanvallende positie geplaatst, maar gebogen, zodat de ellebogen als schokdemper fungeren. Dit stelt ons in staat de traagheidskracht bij het remmen of accelereren tegen te gaan.
Op asfalt, en met name op de weg, is het belangrijk om je lichaam in lijn met de richting van de fiets te houden om goed door bochten te kunnen rijden, vooral als je snel fietst.
Maar op onverharde wegen moet je dat vergeten, want alles is precies andersom. Als je je lichaam naar de kant leunt waar je naartoe wilt draaien, is de kans groot dat het voorwiel uitwijkt en de fiets naar de grond glijdt.
Om je evenwicht te bewaren tijdens het draaien, is het belangrijk om je lichaam van de plek af te draaien waar je naartoe wilt.
Om dit te voorkomen, laat je de fiets kantelen, maar leun je met je lichaam naar de andere kant . Dit compenseert het gewicht en voorkomt dat het voorwiel slipt.
Het allerbelangrijkste is je visie. Vooruitkijken om te anticiperen op wat er gaat komen, is essentieel, zowel op asfalt als op onverharde wegen. Sterker nog, een van de klassieke adviezen bij het leren motorrijden is om niet naar de grond of naar punten te dichtbij te kijken, omdat dit ertoe kan leiden dat we ons evenwicht verliezen. "De motor gaat waar wij kijken" is een even klassiek als waar gezegde.
Maar bij offroad rijden is het niet genoeg om alleen te kijken waar je heen wilt. Om een scherpe bocht te maken, is het essentieel om je schouders parallel aan het stuur te houden, zodat je lichaam in dezelfde richting wijst als de fiets.
De blik moet de manoeuvre voorspellen.
De armen moeten goed gebogen zijn. Het is zelfs aan te raden om de beweging te overdrijven door de elleboog aan de andere kant uit te steken dan de kant die u wilt buigen, zodat het lichaam de juiste vorm krijgt.
Een van de leukste aspecten van adventure trails, in tegenstelling tot vlak terrein, zijn de beklimmingen en afdalingen. Hier komen het motorkoppel en de controle die we bereiken het meest tot hun recht.
Van onderaf kan een zeer steile klim lijken op een muur, net zoals het van bovenaf op een klif lijkt. Maar met de juiste techniek worden deze obstakels slechts een onderdeel van de route.
Bij een klim moet je wederom rekening houden met je houding. Staand op de pedalen, buig je lichaam naar voren door je armen te buigen. Zo compenseer je de traagheid van de fiets bij het accelereren en de neiging van de helling om je naar achteren te trekken. Het stelt je ook in staat om snel te remmen wanneer de klim voorbij is.
Bij het klimmen moet het lichaam naar voren bewegen.
Een andere belangrijke factor hierbij is hoe je je handen op de bedieningselementen plaatst. Het is het beste om twee vingers op de remhendel en twee op de koppelingshendel te plaatsen, terwijl de rest van je vingers het stuur omklemt. Dit helpt je om snel te reageren en nauwkeurig te zijn.
Dit laatste punt is van cruciaal belang bij de afdaling , omdat we hierbij de remmen een beetje moeten indrukken (voor en achter evenveel) en tegelijkertijd de koppeling moeten bedienen als het nodig is om de motor iets verder los te laten.
Om een helling af te gaan, moet het lichaam achterover leunen.
Het tegenovergestelde van de bergopwaartse houding: je staat met je lichaam naar achteren op de fiets, strekt je armen uit (niet gestrekt, maar klaar om te buigen) en steekt je staart uit. Op deze manier kun je, naast het in balans houden van de fiets, ook de energie van plotseling remmen absorberen wanneer je het einde van de afdaling bereikt.
Voor iemand die alleen asfalt gewend is, is alles op onverharde wegen nieuw, maar andere ondergronden zoals zand of losse stenen vormen een echte uitdaging.
En zo'n situatie komt misschien wel vaker voor dan je denkt. Sterker nog, op veel plattelandswegen lijken deze elementen vaak op een vulling in zeer modderig terrein.
Om de fiets in een dergelijke situatie onder controle te houden, is het essentieel om stil te blijven staan, zodat het gewicht gelijkmatig over beide wielen wordt verdeeld. Een tip die soms kan helpen, is de bandenspanning , vooral in zand. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is het niet nodig om de druk op beide wielen te verlagen, alleen op de achterwielen. Dit geeft je iets meer grip bij het accelereren, zonder dat de band te veel gaat spinnen.
Offroad motorrijcursus georganiseerd door Voge in Enduro Park Argentinië.
Het is niet nodig om de lucht uit het voorwiel te laten lopen, omdat dit het manoeuvreren kan bemoeilijken en het sturen lastiger kan maken dan normaal gesproken het geval is op dit soort terrein.
Toerentalbeheersing is ook essentieel om succesvol over dit soort wegen te rijden. Zodra je de benodigde grip hebt, moet je dezelfde snelheid aanhouden zonder onnodig te stoppen of te hard te accelereren.
Clarin
