Plan B Motorcycles: Van de oude Ténéré van de familie naar de Eternal City Moto Show

Rome bereidt zich voor om de hoofdstad van de tweewielermotorsport te worden met de Eternal City Moto Show , die plaatsvindt op 27 en 28 september . Dit evenement combineert passie, entertainment en motorcultuur en transformeert de stad in een waar openluchtpodium.

InMoto is de officiële partner van het evenement en zal elk moment verslaan, met live updates van de beurs en het laatste nieuws. Een van de meest verwachte plekken is Workshop Legends , de ruimte samengesteld door customizer Andrea "Dopz" speciaal voor Café Racers, Scramblers en Specials: een onmisbare hub voor liefhebbers van ambachtelijke creaties en de authentieke ziel van custom bikes. Hier vindt u unieke motorfietsen, ontstaan ​​uit de creativiteit en het harde werk van Italiaanse werkplaatsen die van custom made een manier van leven hebben gemaakt. Om de sfeer van het evenement te proeven, ontmoetten we enkele van de hoofdrolspelers . Van de oude Ténéré van zijn vader tot zijn creaties voor Plan B Motorcycles: Christian Moretti begon in de garage achter zijn huis in Laveno Mombello. Zijn kunst is het transformeren van oude motorfietsen tot asfalthongerige wezens.

Vertel eens kort iets over jezelf voor degenen die je niet kennen en over hoe je bent begonnen met het customizen van motoren. "Ik begon er toevallig aan, zoals wel vaker gebeurt met dingen die je leven veranderen. Ik wilde een motor, maar ik kon me er geen veroorloven. Dus dacht ik: 'Ik neem de oude Ténéré van mijn vader, knap hem een ​​beetje op en maak hem helemaal naar mijn zin. Dan ben ik in ieder geval een stuk goedkoper uit!'. Gezegende naïviteit... Ik ontdekte al snel dat het helemaal niet zo was. Maar inmiddels was het een uitdaging geworden, en vooral een obsessie. Ik begon te demonteren, te zagen, fouten te maken, opnieuw te beginnen . En ik ben er nooit meer mee gestopt."

Wat betekent het creëren van motorfietsen voor Plan B Motorcycles? Voor mij is het bouwen van motoren niet de romantiek van posters met motiverende citaten. Het is een kwestie van proporties. Een motor moet er snel uitzien, zelfs als hij geparkeerd staat. Als ik dat kan, dan heb ik mijn doel bereikt. Al het andere – comfort, mode, gadgets – kan worden opgeofferd. Elk project begint met regels die ik mezelf stel en een referentieverhaal: soms is het een detail uit de wereld van de vintage racerij, soms een "spookmotorfiets", iets dat in een parallel universum had kunnen bestaan. Dat verhaal leidt me en dwingt me om consistent te blijven. Het eindresultaat moet onvermijdelijk lijken, alsof die motor altijd al zo was geweest.

Wat ga je ons laten zien bij Eternal? Ik neem twee heel verschillende projecten mee. De Yamaha TR-1 "Silver Arrow": een lage, strakke caféracer met een volledig nieuw ontworpen chassis en motor. Het is geen opgevoerde motor: hij is opnieuw ontworpen om beter te functioneren, niet alleen om er goed uit te zien. En dan is er de Zero FX "Blackbird": een elektrische straatmotor. Daar wilde ik experimenteren met de esthetiek van elektrische motoren, die naar mijn mening altijd ten prooi vallen aan twee uitersten: ofwel geforceerde vintage ofwel ruimteschipachtig futurisme. Ik heb geprobeerd er een eigentijdse taal aan te geven, iets dat vandaag de dag zinvol is, zonder excuses of nostalgie.

Wat inspireerde je om deze fietsen te ontwerpen? De Silver Arrow is ontstaan ​​uit de Londense caféracers. Het is een Japanse motor in Engelse stijl, met een aangepast motorblok dat een knipoog is naar de Vincents uit het verleden. Een mix van disciplines, alsof een rocker uit '59 een Japanse motor uit de jaren '80 in handen heeft gekregen. De Blackbird daarentegen is geïnspireerd door leegte. Door wat er ontbreekt aan elektrische auto's: geen uitlaat, geen versnellingsbak, geen koppeling. Ik wilde die leegte vullen met vormen en verhoudingen, niet met neppe verwijzingen naar het verleden .

Wat was het moeilijkste moment bij het maken van de fietsen die je meeneemt naar Eternal? " Bij de Yamaha was dat zonder twijfel het motorgedeelte. Ik heb de achterste cilinderkop aangepast zodat hij omgekeerd kon werken, waarbij de in- en uitlaat omgedraaid werden. Het was technisch gezien niet mogelijk om hem zomaar 180 graden te draaien, dus moest ik improviseren: trial-and-error, en ter plekke oplossingen bedenken. Bij de Zero lag de uitdaging echter in de esthetiek: karakter geven aan een fiets zonder de "sterke punten" die hem kenmerken. Ik moest een nieuwe taal ontwikkelen en die vertalen naar aluminium, zonder iets te kunnen verbergen onder dekkende verf. Het was ook het project waarin ik 3D-printen en geprinte of bewerkte componenten het meest gebruikte: een mix van traditie en technologie die me uit mijn comfortzone duwde .

Eternal City Moto Show, Officine Rossopuro: Dertig jaar passie omgezet in unieke stukken.