Binnen het Autodromo Hermanos Rodriguez: Adembenemende schoonheid, snelheid en de magie van Mexico

In Mexico-Stad is alles anders. De lucht is ijler, de ademhaling oppervlakkiger. Het is niet alleen emotie of adrenaline: het is pure fysica. Op meer dan 2200 meter boven zeeniveau is zuurstof schaars en verandert alles, van het gedrag van de motor tot de aerodynamische prestaties en de lichaamsbeleving van de coureur, die zich moet aanpassen aan een omgeving waar elke hartslag en elke bocht net iets zwaarder weegt. Met lange rechte stukken, langzame bochten en ongelooflijk gejuich is dit een van de meest fascinerende circuits in het Formule 1-wereldkampioenschap.

De route

Elke bocht van het Autodromo Hermanos Rodríguez dwingt je om je kracht en concentratie anders te verdelen. Op het rechte stuk, een van de langste in het wereldkampioenschap met meer dan 1200 meter, glijden de auto's lichtjes, vrijwel zonder aerodynamische downforce. Maar dat is een illusie; zodra je remt, wekken de banden niet hetzelfde vertrouwen als in Austin of Silverstone. Het asfalt is glad, wordt zelden gebruikt en het duurt even voordat het "in de rubbers komt". Het eerste rempunt, bocht 1, is een gok.

Sector 1

De eerste sector is pure moed. Na de start zit je boven de 350 km/u voor het hardste rempunt op de baan, bocht 1. Je remt hard, maar je hebt steeds het gevoel dat je te ver gaat. Dan volgt een snelle chicane: bocht 2 en bocht 3 , waar je de linkervoorzijde gemakkelijk kunt blokkeren. Als je netjes aankomt, win je kostbare tijd op het volgende rechte stuk. De truc hier is om de besturing vloeiend te houden, want de ijle lucht vermindert de stabiliteit van de achterkant bij acceleratie. De auto heeft de neiging om licht te slippen als je het gas opendraait, maar als de coureurs hem soepel kunnen sturen, beloont dat qua grip. In de race is dit ook het lastigste punt om in te halen: lange slipstream en wiel-aan-wiel contact tot aan bocht 4 .

Sector 2

We betreden het technische hart van het circuit. De tweede sector bestaat uit een reeks bochten met gemiddelde snelheid, van bocht 6 tot en met 11, die een balans vereisen tussen mechanische grip en aerodynamische stabiliteit. In Mexico werkt de aerodynamica minder goed dan elders. In de ijle lucht genereren de spatborden ongeveer 25% minder downforce . Om dit te compenseren, worden configuraties voor "maximale downforce" gebruikt, praktisch zoals in Monte Carlo, maar de auto voelt aan de voorkant nog steeds licht aan. Elke richtingsverandering moet zorgvuldig worden voorbereid, zonder schokken. De banden staan ​​onder constante spanning, de baan is glad, de temperatuur hoog en het risico op graining ligt altijd op de loer. Wanneer de banden beginnen te grainen, trilt het stuur en verliest de auto geleidelijk aan grip. Wie ze warm kan houden met een zuivere rijstijl, kan hier het verschil maken.

Sector 3

Dan komt het Foro Sol , het meest ongelooflijke stadion in de Formule 1. Een bocht naar links voert de coureurs een langzame bocht in onder een amfitheater dat explodeert van kleuren en vlaggen. Het is alsof je met 100 km/u een rockconcert binnenloopt. De tribunes van het Foro Sol, gebouwd in het voormalige honkbalstadion, vormen het kloppende hart van de Mexicaanse GP. Elke passage is een brul, en zodra je binnen bent, vermengt het geluid van de motor zich met dat van het publiek. Het is een sensatie die maar weinig circuits ter wereld kunnen bieden. Dan kom je uit bij het laatste gedeelte, een technische combinatie van bochten 13, 14 en 15 , waar grip en precisie nodig zijn om het laatste rechte stuk te bereiken.

Getallen en curiosa

De Autodromo Hermanos Rodríguez is een uniek circuit, zowel vanwege de technische eigenschappen als de uitdagingen die het coureurs biedt. Met een lengte van 4.304 kilometer en 17 bochten verdeeld over 71 ronden , test het circuit in Mexico-Stad de precisie en het uithoudingsvermogen van elke eenzitter. Gelegen op 2.285 meter boven zeeniveau, is het de hoogste hoogte op de hele F1-kalender. Indrukwekkende topsnelheden van meer dan 360 km/u worden hier bereikt op het rechte stuk, dat meer dan een kilometer lang is. Interessant is dat het ook een van de circuits is waar coureurs het minst vaak van versnelling wisselen. Het raceronderecord staat op naam van Max Verstappen , die de klok in 2023 stopte op 1:17.774, wat de speciale band tussen de Nederlandse kampioen en dit hooggelegen circuit bevestigt.

Het circuit is vernoemd naar de broers Pedro en Ricardo Rodríguez , twee pioniers van de Mexicaanse autosport die tragisch om het leven kwamen tijdens een race. Elke bocht, elke muur draagt ​​hun naam en hun nalatenschap. Het oorspronkelijke circuit, gebouwd in 1962 , werd in 2015 gerenoveerd met de huidige lay-out. Het is een perfecte mix van geschiedenis en moderniteit; het eindeloze rechte stuk is bewaard gebleven, maar de oude Peraltada- bocht, nu om veiligheidsredenen in tweeën gesplitst, is een eerbetoon aan het verleden.

Statistieken en geschiedenis

Sinds 1963 heeft de Mexicaanse GP 24 edities gezien. De meest succesvolle is Max Verstappen , met vijf overwinningen in respectievelijk 2017, 2018, 2021, 2022 en 2023. Maar tot de grote protagonisten van dit circuit behoren ook Jim Clark , die in de jaren 60 vier pole positions scoorde, en Lewis Hamilton , de Britse coureur die hier twee wereldtitels vierde, in 2017 en 2018. De afgelopen jaren heeft Ferrari ook vruchtbare grond gevonden: Leclerc in 2023 en Sainz in 2024 pakten pole position, waarbij de Spanjaard hier zijn laatste overwinning in het rood behaalde. Het recordaantal bezoekers behoort tot 2022, met meer dan 395.000 toeschouwers gedurende het weekend. Dit cijfer laat zien hoe authentiek en visceraal de Mexicaanse passie voor F1 is.

Technische uitdaging

Racen op 2200 meter betekent ook één ding: de motoren lijden eronder. Minder zuurstof betekent minder vermogen , en de turbines moeten harder werken om dat te compenseren. Het is een delicate balans: te hard pushen leidt tot oververhitting; als je zuinig bent, verlies je snelheid. Koeling is ook een serieus probleem. De ijle lucht voert minder warmte af van de radiatoren, en de interne temperatuur van de auto's stijgt snel. De teams werken met extreme koelconfiguraties, maar elke kleine fout is kostbaar.

De toekomst van het circuit

Het Autodromo is nu een vast onderdeel van de Formule 1-kalender tot 2030 , dankzij de hernieuwing die in 2023 werd ondertekend. Het is een circuit dat technologie en hart, moderniteit en passie combineert. De afgelopen jaren heeft het zijn activiteiten ook uitgebreid met Formule E-evenementen, concerten en groene initiatieven om de milieu-impact van de GP te verminderen. Mexico-Stad is nu een van de meest duurzame GP's van het seizoen. En terwijl de wereld naar Las Vegas of Miami kijkt voor spektakel, behoudt Mexico-Stad de magie van een bevolking die de Formule 1 als een nationale feestdag ervaart, en een circuit dat ons met elke ronde eraan herinnert hoe dun de grens is tussen limiet en emotie.

Het laatste rechte stuk lijkt eindeloos te duren. De snelheidsmeter schiet voorbij de 350 km/u, de Foro Sol-muur verdwijnt achter je en je hoort alleen nog maar je hartslag in je koptelefoon. Dit circuit is niet zomaar een circuit: het is een belevenis. Een plek waar elke ademhaling uitputtend is, maar elke bocht spannend.