'Ik wil niet verhinderd worden een saucijzenbroodje te eten'

Sir Chris Hoy of Sir Andy Murray konden niet onopgemerkt door het centrum van Glasgow lopen. En Duncan Scott zou wel eens de nodige aandacht kunnen krijgen, zelfs zonder het gerinkel van zijn Olympische medailles om zijn nek.

Maar eerder deze week liep Jack Carlin heel ontspannen rond in het centrum van de grootste stad van Schotland, zonder dat iemand hem opmerkte.

Hoy en Scott zijn de enige twee Schotse landgenoten van Carlin met meer Olympische medailles na zijn zilveren en bronzen medailles in Parijs afgelopen zomer. Zelfs Murray komt er één tekort voor zijn totaal van vier, al kan hij Carlin wel aftroeven met twee gouden medailles.

Het kan de enthousiaste wielrenner overigens niks schelen dat hij zo onopvallend is.

"Het laatste wat ik wil, is dat ik word aangehouden als ik op straat loop en een saucijzenbroodje eet", zegt hij.

Glasgow heeft een heel goede manier om zich nergens druk om te maken en dat vind ik geweldig. Ik denk dat, tenzij je voor een van de Old Firms speelt, niemand je op straat aanspreekt. En als ze dat wel doen, is het meestal om het te proberen, toch?

Glasgow en haar inwoners zullen er volgende zomer, wanneer de Gemenebestspelen weer in de stad plaatsvinden, mogelijk meer aandacht aan besteden.

Wielrennen is een belangrijk onderdeel van het nieuwe evenement en Carlin, die in 2014 als fan aanwezig was op het Sir Chris Hoy Velodrome, vervult deze keer de rol van centrale figuur.

Alsof de thuiswedstrijden - letterlijk, aangezien hij nu vlakbij in het oosten van de stad woont - nog niet voldoende motivatie waren, moet de 28-jarige nu ook nog eens iets goedmaken.

Carlin heeft 19 keer op het podium gestaan ​​tijdens een internationale wedstrijd, maar heeft nog nooit de hoogste trede bereikt.

Zilver op de sprint in Gold Coast, brons in Birmingham en zilver op de keirin drie jaar geleden zijn zijn enige deelname aan het Gemenebest. Een gebroken enkel twaalf weken voor de Spelen in Parijs zorgde er echter voor dat hij zijn kansen op de laatste Olympische Spelen niet kon benutten.

Nu hij weer thuis is na een aantal maanden in Australië en Zuidoost-Azië - "noem het maar even decompressie" - richt hij zijn aandacht op de volgende zomer.

"Als iemand tegen de 17-jarige Jack had gezegd, zittend op de tribune bij Glasgow 2014, 'luister, je zou het dan over de Gemenebestspelen in eigen land hebben, 12 jaar later, met vier Olympische medailles om je nek', dan had ik je nooit geloofd," zegt hij.

"Het is een opwindende tijd om Schots en Glaswegian te zijn, dat is zeker.

"Ik denk dat als we het succes en de nalatenschap van 2014 kunnen evenaren - dat was wat mijn carrière echt op gang bracht - en als we hieruit een of twee mensen halen die net als ik zijn in 2014, dan is dat een succes."