Formule 1 - Pirelli's Formule 1-glazen bol: Is het allemaal verzonnen? Waarom de strategiegrafiek vaak fout is

Elke Formule 1- fan kent ze vast wel: de strategiekaart. Ze verschijnen kort tijdens de warming-upronde voor elke Grand Prix, meestal met twee aanbevelingen van bandenleverancier Pirelli. Wie tijdens de race goed oplet, zal echter waarschijnlijk merken dat de winnaar geen van de suggesties lijkt op te volgen. Heeft Pirelli er geen flauw benul van? Motorsport-Magazin.com onderzoekt het.

Pirelli is een berucht populair doelwit voor coureurs, teams en fans. Steeds weer bouwt de frustratie zich op over de delicate, moeilijk te begrijpen banden. Mercedes heeft de afgelopen maanden herhaaldelijk geconcludeerd dat ze hun banden niet eens begrijpen. Een blik op de prestaties van hun strategische voorspellingen lijkt dit te bevestigen.

Pirelli publiceert doorgaans vóór elke race op zondagochtend een persbericht waarin een optimale strategie en twee tot vier alternatieven worden geschetst op basis van alle tot nu toe beschikbare gegevens van het weekend. Deze aanbevelingen geven allemaal aan welke banden wanneer gemonteerd moeten worden, en geven meestal een pitstopvenster van vier tot zes ronden aan. Meestal worden de twee opties geselecteerd en vóór de start op tv getoond.

Terugkijkend is het gemakkelijk om een ​​slagingspercentage te berekenen op basis van de droge races van het seizoen 2025 tot nu toe (exclusief de dobbelwedstrijd met twee stops in Monaco ). Dit spreekt niet echt in het voordeel van Pirelli's strategen. Slechts in 5 van de 10 droge races gebruikte de winnaar een Pirelli-strategie. Vier daarvan waren de optimale strategie, en één keer ( Lando Norris in Hongarije ) was het de eerste optie.

Kijken we verder dan de winnaar en naar het hele veld, dan daalt het percentage gestaag. Slechts in drie van de tien races koos minstens de helft van het deelnemersveld voor minstens één van de aanbevelingen van Pirelli. De hoogtepunten waren Japan en Saoedi-Arabië, met elk 13 coureurs. Japan vertegenwoordigt ook het beste resultaat voor de optimale strategie: 12 van de 20 coureurs startten op medium, zoals aanbevolen, en schakelden tussen ronden 19 en 25 over op hard.

In twee weekenden volgde slechts één coureur een aanbeveling van Pirelli op. Imola is lastig in te schatten vanwege de vele neutralisaties van de safetycar en VSC (hoewel de eerste pitstopfase wel trends liet zien). China is een duidelijk voorbeeld. De aanbevolen twee stops liepen uit op een complete ramp.

Pirelli's percentage over het hele seizoen komt daarmee uit op 31 procent – ​​in minder dan een derde van de gevallen maakt een coureur gebruik van Pirelli's suggesties. Tweeëntwintig van de 31 procent zijn toe te schrijven aan de theoretisch optimale strategie. Maar is het wel terecht om nu een standpunt in te nemen over Pirelli? Nu is het tijd om de voorspellingen te rechtvaardigen.

Het proces dat tot de aanbeveling leidt, is vrij uitgebreid. De teams spelen een minimale rol – niemand maakt vrijwillig zijn of haar mening openbaar vóór een race. Pirelli moet de simulaties dus zelf uitvoeren. Het proces is uitgebreid.

Het begint met het meten van de grip en de hardheid van het asfalt met hun eigen apparatuur vóór het raceweekend. Ze monitoren de temperaturen en voorspellingen. Na elke vrijdag ontvangen ze van elke coureur de vier sets banden die ze tijdens de eerste twee trainingssessies hebben gebruikt, die ze analyseren op slijtage, afslijting en degradatie. Ze gebruiken empirische gegevens.

Dat is nogal wat, maar toch ook wel veel. De moderne Formule 1 is uiteindelijk iets te complex om betrouwbaar te analyseren. Er zijn genoeg redenen waarom het niet zou werken.

1. - Te weinig oefentijd: Vaak zijn er in de tweede trainingssessie slechts 30 minuten aan lange runs. Wanneer een nieuwe bandenkeuze op een circuit wordt gemaakt, een baan opnieuw is geasfalteerd of er ongewone weersomstandigheden heersen, is er vaak weinig ervaring omdat de auto's nieuw zijn ten opzichte van het voorgaande jaar. Daardoor zijn de beschikbare gegevens vanaf het begin beperkt.

2. - Wijzigingen in de setup: Teams rijden vaak niet met geoptimaliseerde auto's op vrijdag omdat ze nog geen circuitgegevens hebben. Vaak wordt de setup voor zaterdag aangepast, krijgen coureurs nieuwe rijstijlinstructies en zijn de effecten van dergelijke wijzigingen meestal slechts vaag te interpreteren aan de hand van FP3-gegevens.

3. - Test lange runs in FP2: Een onderdeel van dit proces op vrijdag is dat teams vaak passieve of agressieve lange-termijnloopvlakpatronen gebruiken om de banden onder extreme omstandigheden te evalueren. Pirelli kan dit niet weten. In tegenstelling tot de teams weten zij niet of een sterk versleten band het gevolg is van een onevenredig agressief stintpatroon.

4. - Slechts 2 sets harde banden: Omdat teams doorgaans zo lang mogelijk willen rijden – idealiter voor one-stop-strategieën – is de harde band elk weekend cruciaal. De reglementen staan ​​echter slechts twee sets per coureur toe. In races met hoge slijtage testen teams de harde banden vaak niet eens tijdens de training, maar bewaren ze beide sets voor de race. Dit betekent dat zelfs teams verrast kunnen worden door ongewoon hard gedrag in ronde 30 op zondag. Dit leidde tot onverwachte one-stop-strategieën bij twee races (China en Canada).

5. - Strategieën voor het middenveld: De kopgroep wil vaak pas stoppen in een race nadat het middenveld is verdwenen. Dat wil zeggen, wanneer het middenveld stilstaat. Daardoor beginnen races vooraan vaak voorzichtig en wordt de startperiode wat langer, omdat niemand het risico wil lopen om vroeg in de file te staan. Pirelli kan echter onmogelijk de drukte voorspellen. De voorbeschouwing is altijd een theoretische suggestie op basis van duidelijke omstandigheden.

6. - Gekke coureurs op het middenveld: Aan de andere kant zorgen strategen op het middenveld vaak voor een domino-effect. Coureurs buiten de punten gebruiken vaak bewust suboptimale strategieën. Vooral op circuits waar inhalen lastig is, kan een absurd vroege undercut vele posities winnen. Als zo'n "gekke coureur" begint, dwingt dat anderen vaak om te reageren, puur om een ​​undercut-scenario te voorkomen. Het domino-effect kan dan snel vijf of meer coureurs dwingen tot bewust slechte strategieën.

Conclusie: Een Formule 1-race is eigenlijk te variabel om strategische voorspellingen met een hoge nauwkeurigheid mogelijk te maken. Het feit dat bijna een derde van alle droogweerstrategieën een suggestie van Pirelli volgt, is feitelijk solide. De vijf races waarin de winnaar van 2025 zich terugtrok, waren allemaal te danken aan het feit dat de band het zondag beter volhield dan verwacht.